Lentepret

Onze moeders hebben ons geleerd: 'van ruilen, komt huilen.' Maar natuurlijk hebben we altijd geweten dat jongens een achterstand hebben. Echter je zou toch mogen verwachten dat ze nadat ze de volwassen mannenleeftijd van 35 jaar hebben bereikt, dat eindelijk eens tot ze zou doordringen. 'Mama heeft altijd gelijk, hè!' Kijk, mij verrassen ze niet meer. Afgelopen jaar heb ik dingen gezien, die ik liever niet had gezien. Nu begeef ik me in een vrouwenkring waarvan het merendeel toch beschikt over een grijze massa, die op het juiste moment kleur bekent. En zo waren de meesten rond de vijfendertig jaar al gescheiden. 'Ik zou er bijna trots op worden.' Gelukkig waren de betrokken kinderen nog jong en is de schade redelijk beperkt gebleven. Om even duidelijk te zijn: 'scheiden is traumatisch voor kinderen.' Ook ik, zal dat aspect altijd moeilijk vinden en het gemis aan gezin kan ik voor mijn kind niet relativeren. Wat ik wel kon doen was haar vader op een r

Van tongzoenen word je slank! Bij alles dat ik, de laatste tijd, doe vraag ik me af wat mijn mental coach zal zeggen. De energie en kosten die ik daar mee kwijt ben, liegen er niet om dus het zou wel verstandig zijn als ik er iets mee doe. 'Als je er iets in stopt moet je zorgen dat er wel iets uitkomt. Bij voorkeur iets goeds.'  Met tongzoenen verbrand je veel calorieën (hoorde ik op televisie) en laat ik beiden nu heel aangenaam vinden. Hier dreig ik een valkuil in te lopen en alarmbellen rinkelen.  Ik stop mijn vinger in mijn mond en draai heel veel rondjes (zal het helpen?). Enfin, een weekje of acht geleden kwam ik in contact met hem. Eerlijk als hij was vertelde hij direct geen relatie te willen maar gewoon een beetje te willen flierefluiten. Assertief als ik ben, gaf ik aan dat ik dat natuurlijk niet wil. Hier had ik een einde moeten maken maar vanzelfsprekend, daalde ik af richting de valkuil. 'Nee joh, ik duik niet zomaar met iemand het bed in en

Lentepret: Mijn vriend : Mijn vriend hangt bij mij op de bank en wat hou ik van zijn aanwezigheid. We praten over van alles en nog wat en plotseling bedenk ik me d...

Mijn vriend hangt bij mij op de bank en wat hou ik van zijn aanwezigheid. We praten over van alles en nog wat en plotseling bedenk ik me dat hij, toen ik hem leerde kennen, altijd broodjes meebracht en nu niet meer. Sterker nog, de rollen zijn omgedraaid en ik sta in de keuken om een lekker hapje tussendoor te maken.  Ik maak er maar een grapje over, want inmiddels heb ik geleerd dat ik ook te snel kan zijn met mijn communicatie (lees bot, direct en irritant). Vol verbazing kijkt hij mij aan en spreekt de legendarische woorden: 'Jij bent eigenlijk heel lief', uit.  Ook doe ik me al jaren stoerder voor (ook bij hem), hij is een slimme man en is er nooit ingetrapt of voor weg gelopen. Natuurlijk heb ik ook leermomenten en ga er maar eens goed voor zitten om hem heel eerlijk te vertellen hoe slecht het met me ging (afgelopen jaar) en het soms nog wel moeilijk heb. Ik heb enkele plannen voor 2018 en aan geen enkel plan is een doel gekoppeld, enkel gelukkig worden. Vragen over

'Zeg, kun jij met jouw borsten een bommetje maken in het zwembad?' 'Spring eens, ik kijk of ik je kan zien...' En hupsakee, ze springt de lucht in. 'Ja, ik kan je zien (domme doos) en de rest van het manvolk (alleen mannen in de sauna vandaag) dus ook.  Ik hou van haar naïviteit en haar uitgeschakelde hersencellen, zodra zij in ontspannen toestand raakt. Zelden iemand mee gemaakt die zo goed is in niet nadenken en commando's opvolgen. Inmiddels kan ik niet meer stoppen met lachen en spot (met grote schrik) een man op links. 'Ah gelukkig', hij zit achter glas en kan alleen maar kijken en heeft onze ranzige praat niet gehoord. We gaan nog even door en na een hele lang tijd poedelnaakt te hebben gezwommen (kunstzwemmen) besluiten we langzaam naar de kant te gaan. Plotseling horen wij mannen praten en zie ik dat de mist misleidend is geweest er bleek geen glas te zijn. Een avondje sauna bezorgt je een rode kop en we konden ongeschonden, zonder overd

Gordon haalt het nieuws: 'Nederlanders voelen zich in de maling genomen omdat hij niet trouwde.' Met verbazing luister ik naar het verdrietige relaas, de woede en het gevoel te zijn bedrogen. 'Weten jullie ook eens wat dat is, haha!' Natuurlijk is het verdrietig voor Rogier maar ik heb zo het gevoel dat Gordon die nacht een geweldige tijd heeft gehad met Manuel. 'Beter een goede vriend dan een huwelijk dat na 1 jaar sneuvelt.' Misschien ken ik de klappen van de zweep en lees ik een prachtige 'friends with benefits' - relatie. 'Kom even onder die steen vandaan (zeurzakjes). Dit is de realiteit van hoe het tegenwoordig in de 'single-wereld' vaak gaat. Wees blij dat je (hoogstwaarschijnlijk) dit niet kent en gewoon lekker op de bank zit met jouw partner (met een kopje koffie en een biscuitje). Ik herinner me mijn eigen woorden bij de trouwambtenaar: 'Hij is mijn allerbeste vriend.' En dat bleef hij heel lang. Ook zijn uiterlijke ve

'Als Gordon het lukt, is er hoop voor velen.' Of je houdt van hem, of je houdt niet van hem. Met zijn enorme gulle lach en scherpe tong (grote villa, poen, roem en aanzien) heeft hij de mensen van de televisie zo ver gekregen om speciaal voor hem een lover te zoeken. Nu vind ik het mooi, alles doen voor de liefde maar mijn inzending voor 'Married at first sight' werd niet gehonoreerd. Geen villa, geen poen, geen roem en laten we mijn status maar buiten beschouwing laten. Wel een happy smile, een prachtige dochter en ook mooie krulletjes in mijn haar. Ooit werkte ik in een functie waarbinnen ik me schuldig maakte aan strategische marketing en public relations en gilde ik: ' Voor televisie en films een beetje gewone hoofden (the girl of boy next door). Te veel schoonheid werkt niet op t.v. en zo hield ik mezelf maar mooi ver weg van eventuele presentaties op tv. 'Ja serieus, dit was altijd mijn grap.' In de loop der jaren heb ik veel mensen opgegeven v

'Goedemorgen jongedame!'  De man brengt me een kopje thee en haalt even diep adem. 'Vertel eens, hoe is het de afgelopen weken met je gegaan?' 'Meneer, er zijn me een paar dingen overkomen, een paar dingen opgevallen maar laat ik beginnen met de opdracht die u mij gaf.' 'Ik vond het een geweldige opdracht en ben u dankbaar! Ook al zou ik willen dat ik niet hem zo had behandeld, ik vind het enorm fijn dat ik met de billen bloot ben gegaan. Ik heb gekozen voor de meest kwetsbare vorm (op Internet) en het deed geen pijn. Ik kreeg enkele berichtjes, telefoontjes en een bloemetje met chocola. Diep in mijn hart hoop ik dat hij dit heeft gestuurd maar ik respecteer ook dat als iemand anoniem wil zijn, ik diegene anoniem moet laten zijn. Laat mij maar lekker dromen dus.' 'Gefeliciteerd Marissa. Je bent voor deze opdracht geslaagd.' En zo pak ik nog een paar onderwerpen om te bespreken. Na een klein uurtje, een handje vol tranen, stap ik we

Ook al haal ik (vaak en graag) mannen door het slijk (in geschreven woord): 'ik hou van mannen.' Misschien ben ik jaloers op bepaalde eigenschappen, die zij van nature hebben gekregen. Ik zou willen dat ik net zo zelfverzekerd zou zijn, dezelfde startpositie heb als het gaat om werk, carrière en vrijstelling van huishoudelijke taken (zodra er een partner in beeld is). Ook vind ik de enorme doelgerichtheid (bij veel moeite moeten doen, gewoon vertrekken) geweldig. Zodra ze een middelmaatje (of kleiner) hebben, praten ze over 'de magie van kriebelen'. 'Werkelijk, ik vind mannen geweldig!' En zo omring ik me al jaren met mannen, zij vullen de bijzondere vriendenkring maar wat graag op. 'Vreselijk, wat hebben zij een lol als ik me druk loop te maken.' 'Ik misbruik ze vaak' (wel te laat overigens dus weinig succesvol tot op heden). Als zij mij dicteren wat ik moet doen of zeggen tegen een potentiële lover, gaat het ineens goed met het verstevig

Als ik iets heerlijk vind om naar te kijken of te luisteren zijn het wel sprookjesverhalen. Ik duik graag neer op mijn bank voor Assepoester. 'Sprookjes zijn de wereld nog niet uit als zij prinsesje wordt.' In de wereld is een discussie ontstaan over gewenste aanpassingen in de eeuwenoude mooie verhalen. Doornroosje mag niet wakker worden gekust door een prins want het is niet aan haar gevraagd dus ongewenst (rare conclusie overigens). Ik droom even lekker verder en (in gedachten) lig ik op een heerlijk bed met bloemen om me heen. Ik zie ze alleen niet (ook jammer). De mooie man kust me wakker en ik ben dolgelukkig. Ik kan de bloemen zien en samen met de heerlijkheid leef ik 'happily ever after!' 'Oh ja... Roodkapje schijnt ooit verkracht te zijn in het bos', (niet gewenst maar wel de realiteit van het leven, ik denk aan Anne als één van de velen die dat is overkomen). En dan hebben we nog de meest irritante discussie ooit betreft het 5 'decemberfeestj

En vandaag was het dan zover, ik had me zelf een verwenmoment besteld. Als je me aan het huilen wilt krijgen moet je me van die momenten cadeau geven (een moment is ook goed). 'Wie het kleine niet eert...'  En zo heeft een vriendin van me ook een mooi cadeau bedacht, deelde ze me mee. Het woord cadeautje maakt me al vreselijk blij en als zij er om kan lachen ben ik van de partij. 'Marissa, heb je specifieke wensen voor wat betreft een man?' En zoals ik ben stort ik mijn niet-realistische wensenlijst over haar uit. Ze geeft me, na dit relaas, de spelregels: 'je hoeft niet te praten, hij hoeft jou niet leuk te vinden dus stop maar met entertainen' 'Wat wil jij?'  Ik kuch even, krab achter mijn oor en schrap de inhoudelijke wensen rondom de man en concentreer me op het fysieke deel. Daar gaan we weer, groter dan 1.80m, alles in verhouding, grote handen of voeten (zijn het eigenlijk de handen of de voeten, bedenk ik me stiekempjes), mooi gebit,

'Tegenwoordig is de monstermaat voor mannequins maat 40', hoor ik de prachtige dame zeggen. In mijn hoofd dreigt er iets mis te gaan. Was ik vroeger met mijn kleine maatje te dik, ben ik nu weer te dun.  De lichaamslengte zal ik verder niet meenemen in dit verhaal. Een paar vriendinnen van mij zijn van die vrouwen met ronde vormen (dikke tieten en volle bips) en ze zeuren altijd daarover. Ook ik ben teleurgesteld over een paar onderdelen van mijn lichaam maar heb doorgaans het vermogen om daar me te dealen. Ik probeer altijd te relativeren, al dan niet ten koste van minder -of meerbedeelden. ‘Je zal maar lelijk zijn met een dramatisch rotkarakter en dan nog moeten proberen om gelukkig te zijn. Echt hoor, ze zijn er!’ ‘Chapeau!’ Of je bent een man, kleiner dan 1.80 m en hebt alles in verhouding inclusief de piemel , in het bezit van een BMW als ego-verlengstuk. ‘Jeetje… wat kan het leven ruw zijn.’  ‘Mam, als een man zegt 'eentje' te hebben van 18 cm,

Als ik om zeven uur in de ochtend (zondag hè!) mijn bed uit stap, weet ik waarom. Ik heb een missie en een deadline voor 11.00 uur. Ik mopper naar de Nespresso en vraag me serieus af waarom het zo lang duurt dat dat lampje stopt met knipperen (ik heb koffie nodig). Het blijft te lang knipperen net als ik dat vaak heb gedaan maar uiteindelijk staat het lampje op standje stabiel (net als ik altijd). Het leven is een spelletje, ja, nee... ga naar de gevangenis, wacht een rondje en knallen maar. Yes... de koffie staat voor mijn neus, de laptop werkt en ik ga aan de slag met een nieuw project. Komend jaar heb ik een paar plannen waar ik een en ander voor moet voorbereiden maar "last minute' als ik in alle opzichten ben, krijg ik het ook altijd weer voor elkaar. Velen verklaren mij voor gek als ik ze in diepste geheim mijn plannen voor komend jaar vertel maar ik ben vastbesloten. Het afgelopen jaar heeft me geleerd dat er veel kan wegvallen, in alle opzichten, maar dat je altijd

Lentepret: Domweg gelukkig : Prioriteiten stellen: 'eerst ik, dan wij en dan zij.' Denk nu niet dat ik dit heb bedacht maar ik volg de afgelopen weken adviezen...

Prioriteiten stellen: 'eerst ik, dan wij en dan zij.' Denk nu niet dat ik dit heb bedacht maar ik volg de afgelopen weken adviezen op. Niet alle adviezen neem ik lukraak over maar dat heeft te maken met het gegeven dat ik nooit de illusie en ambitie heb gehad om stinkend rijk te worden (in geld). Dus ik ga komend jaar, in de ogen van velen, een domme beslissing bekrachtigen, die mij bijzonder gelukkig stemt. Ik hou het hierbij en kom er vanzelf wel op terug :-). En zo schreef ik een brief (meerdere versies) aan iemand die ik nog op de valreep van dit jaar iets moest (wilde is een groot woord) vertellen. Ik ging naar de kapper, kocht een mooi lingerie-setje, boekte al weer een reis en heb me opgegeven voor een geweldige cursus in Amsterdam. Ook vroeg ik een vriend om zijn agenda te trekken om een middagje met mij te bankhangen. Ik heb me afgesloten voor gezeik, gezeur en gedram en neem braaf de anonieme telefoontjes op, zodat iemand wellicht gelukkig wordt van het horen va

Lentepret: Seks en ik : 'Oooh wat zie je er vandaag weer mooi uit.' Het schaamrood loopt op mijn kaken want ik realiseer me dat ik dat natuurlijk niet vin...

'Oooh wat zie je er vandaag weer mooi uit.' Het schaamrood loopt op mijn kaken want ik realiseer me dat ik dat natuurlijk niet vind. En dat is nu net, waar ik drastisch een einde aan moet maken. Ik dank de dame maar ze gaat nog even door... 'Waar is die vrouw gebleven, die met een prachtige poster in mijn winkel hing?' Met een grap probeer ik me hieruit te redden maar besluit dat ik ook dat niet meer moet doen... 'Gewoon oprecht blijven', Maris. Dus ik zeg... 'Joh, het was zo'n verschrikkelijk moeilijk jaar voor me. Alle vermeende zekerheden bleken onzeker en ondanks dat ik alles het hoofd heb kunnen bieden, hebben ze me beïnvloed.' Maar deze dame is nog niet klaar met me en geeft me een volledige uiteenzetting van haar gedachten over mij. Zoveel complimenten en aardige woorden dat ik me compleet onpasselijk begin te voelen. Echter zoals mij is opgedragen: ik bedank haar en beloof dat ik weer  terug kom (met rode lippen en een volle glimlach). O

Wij denken de meeste mensen te hebben geïnformeerd over het overlijden van mijn vader. Maar net als hij mijn leven niet in detail kent, kennen wij zijn leven, vrienden, kennissen ook niet allemaal. Een ware zoektocht voor ons om iedereen te benaderen als je niet weet wie onder de noemer iedereen valt. Eind september is mijn vader overleden en vanzelfsprekend was hij ziek. Het is verschrikkelijk stil zonder hem want spraakmakend is hij altijd geweest ondanks dat hij een man was van weinig woorden. Hij geloofde niet in een leven na de dood of een hereniging na de dood met onze moeder maar eigenwijs als ik ben, geeft mij dat troost dat hij terug is bij zijn grote liefde. In stilte hebben wij afscheid van hem genomen omdat hij dat zou hebben gewild. Wij hopen op begrip dat wij u wellicht over het hoofd hebben gezien. Nu twee maanden later, schrijf ik dit stuk om te plaatsen op zijn Facebook-pagina want zoals mijn vader was, volledig beschermd en ik krijg het niet voor elkaar om zijn pr

Als ik afgelopen lente in een crisis beland, besluit ik om direct een psycholoog te benaderen. Wachtlijsten zullen mij dit keer niet hinderen en met enig vermogen om pro-actief te handelen, schatte ik in dat ik september weer mobiel zou zijn en rijp voor de zielenknijper. En zo werd deze inschatting rijkelijk beloond met diverse sessies vanaf begin september. Afgelopen week belandde ik voor een sessie bij de man (waar ik geen ruk zin in had). Of het verstandig is, is een vraagstuk maar met enig temperament in mijn lijf, werk ik alleen mee of tegen als ik daar behoefte aan heb. Met toch de nodige levenslessen op mijn curriculum vitae heb ik afgelopen jaar sommige mensen tekort gedaan. Ik heb me nooit kwetsbaar willen opstellen en kletste een fiks aantal smoesjes bij elkaar om maar niet tot de kern te komen. Mijn excuses daarvoor! Als zelflerend eigenijs/eigen wijs mens, heb ik wel al iets kunnen veranderen. Ik geef aan waar mijn grens en behoefte ligt en verzin er geen enkel verhaal

'Oh mam, nee toch... je hebt Tinder op jouw telefoon staan.' Haar eerste reactie maakt plaats voor haar nieuwsgierigheid... mag ik eens zien welke mannen erop staan?' Vlijtig danst haar wijsvinger over de foto's en gooit ze zoveel woorden eruit dat ik concludeer milder te zijn geworden, na mijn puberteit. "Ieeew, opschepper, nee nee... lelijk, oooh sukkel...ieew, oh bah... 'Mam, dit is een twijfelgeval dus jij mag kiezen.' Inmiddels biggelen bij mij de tranen over mijn wangen.  'Oh ja mam, ik weet eindelijk wat mijn type is: 'Donkerblond, niet een al te getraind lichaam want ik lig liever iets zachter op zijn buik dan op zijn harde benen, niet te intelligent maar wel een beetje. Hij mag ook net als ik wel een betweter zijn en vooral humor, bij voorkeur sarcastisch.' Ze is verder dan ik, hahaha!' Ik grijp de telefoon uit haar handen en sluit de boel snel af. Dit zal geen succesdag worden op Tinder met haar hete adem in mijn nek

'Love me tinder, love me sweet'. Het moment is weer daar dat ik een simpel profieltje heb gemaakt op een datingsite. In tegenstelling tot wat ik altijd heb gedaan, kies ik voor de directe benadering dit keer en val, bij aanvang van het chatcontact, met de deur binnen. Geen onnozel gezwam voor mij meer maar direct uitzoeken of het gezond vlees is en ik niet eindig met de hond in de pot of een liefdesverdriet-vergiftiging. De teefjes, vreten graag mee dus ik gedraag me maar mannelijk, lekker duidelijk. Misschien een kansloze missie, wederom, maar ik investeer graag zo weinig mogelijk om tijdig een negatief return-on-investement te kunnen voorkomen. Wel was ik aangenaam verrast op het aanbod. Er zijn best veel mooie mannen op de markt. Hun status en persoonlijkheid  is me niet geheel duidelijk maar om het positief te houden: 'Er is een nieuwe lichting vrijgekomen.' En zo raak ik in gesprek met een mooie man met, in aanvang onduidelijke persoonlijkheid. Tjah, ik ben

En dan zakken we weer af naar de oude vertrouwde binnenstad, we duiken neer met zere voeten omdat die absurde 'high heels' feitelijk dikke onzin zijn, maar ze zijn zo mooooooooooooooi. Steevast draaien onze gretige ogen van links naar rechts om na tien minuten daar maar mee te stoppen. 'Waar is het feestje?' Mooie mannen zijn gewoon oersaai, degelijk en vooral afwezig. We steken de koppen bij elkaar en maken een plan B. We verhuizen naar een ander stadje... Al snel volgt plan C, D en de verre reis c.q. plan Z is een feit. Holadiejee.... dansen, sjansen en de grootste dronkaard probeert me te overtuigen van zijn goedheid (of is het grootsheid?). Ik kijk weer naar links en naar rechts en piep in het oor van een vriendin:' Effe ruilen van plekje, die man is vervelend.' Tussen de bedrijven door, hou ik me bezig met werken en vooral de afhandeling van zaken rondom mijn vaders bedrijf en nalatenschap. De grijze haren zijn nog steeds verstopt en mijn haren groeie

'Mevrouw, u heeft een vlek op uw paspoort.' De douanier in Suriname kijkt me streng aan en ik ben zo mak als een lammetje. Ik had me voorgenomen mijn assertiviteit thuis te laten en gewoon gedwee mee te doen aan het circus. 'Ja, meneer... ik heb mijn kopje koffie iets te gulzig gedronken.' Overal werd ik ondervraagd en bevoeld. Kris en Alexandra mochten gewoon doorlopen, hè!  Voorzichtig trek ik de conclusie dat ik een boeventronie heb en besluit charmant onder mijn haarlokje met mijn wimpers te knipperen. Ik heb een gebed gedaan dat de slangen, kaaimannen, (anaconders in het bijzonder) me niet zo'n lekkere prooi zouden vinden, want echt heldhaftig ben ik niet. Ook de natuur liet ik in alle rust er zijn. Op afstand heb ik mijn nederige blik afgewend bij het zien van een paar diertjes. Dagen hebben we gevuld met mooie bezichtingen, met een privé-chauffeur (mocht je ook een keer willen gaan, onze beste tip ever!).' We hebben ons buikje rond gegeten, het zweet

'Wij hebben samen acht kinderen.' Ik hou niet van ongepaste vragen stellen maar heb wel regelmatig ongepaste gedachten. Is hij haar vader?,had ik al beantwoord met dat dat onmogelijk zou zijn. Akkoord een nichtje of een collegaatje (dat in de penarie zit) en big daddy komt wel helpen. Hij verklapt me, zachtjes fluisterend: 'ze houdt me jong!' Nu schatte ik de situatie in dat de man en ik dezelfde leeftijd hebben, en ik haalde in gedachten mijn schouders op en dacht 'praat lekker voor jezelf, ouwe!' En toch heb ik hier over na zitten denken. Er was een tijd dat de MILF (mother- I -like- to- fuck)-status me had bereikt. Aanvankelijk zag ik dat als een compliment en voelde ik me op en top, want de fysieke oorlog (zwangerschap) had geen dramatische sporen achter gelaten waardoor ik niet meer fuckable zou zijn. Dit overigens in de beleving van de andere partij. De letter M bracht me wel weer tot bezinning. Mijn alter ego sprak een pittig woordje: 'Je ben

Lentepret: auto van mijn net overleden vader gestolen. Graag ... : Graag verspreiden! Rond het middaguur kom ik bij het huis van mijn vader aan, om zijn en mijn moeders zaken af te handelen. Alsof het ...

Graag verspreiden! Rond het middaguur kom ik bij het huis van mijn vader aan, om zijn en mijn moeders zaken af te handelen. Alsof het verlies van mijn vader niet genoeg is, blijkt dat iemand de brutaliteit heeft gehad om zijn auto van de oprit te stelen. Wij doen een beroep op iedereen om mee te kijken naar onderstaande auto, Volvo C 70, automaat. Het kenteken is: 63_KBT-4. Op de achterzijde van de auto staat een vis. Diegene die de auto heeft gezien en ons bij de dader(s) brengt, ontvangt van ons een beloning van € 100,00. Around mid-afternoon today, the 3rd of october 2017 we discovered that the Volvo C70, 63-KBT-4 has been stolen. It was parked besides his home and we know they have taken it between 2 and three p.m. on the 2nd of October. We are afraid the car will be exported and therefore ask people abroad to help us. At the back of the car you will find a fish (trademark Paul Shark).

Mannen vragen zich al jaren, zo niet eeuwen, af of de lengte van de piemel belangrijk is voor een vrouw. Ze staan als kleine jongetjes vergelijkend warenonderzoek te doen, in de kleedkamer van de voetbal. Gemoedelijk drinken ze samen een kopje thee, ketsen elkaar op de schouder en lopen met de krulspelden tussen de benen het veld weer op. Enfin... je hebt vrouwen die dat gedoe met dat apparaat toch al na jarenlange sleur überhaupt niet meer belangrijk vinden maar over die vrouwen heb ik het niet. Ik heb het over vrouwen, die ondanks dat ze zelf ook niet perfect zijn, altijd maar de mond houden als de vraag wordt gesteld. Erger nog, ze geven dan een antwoord waar je feitelijk als man geen ruk mee kunt. 'Schat, ik vind het gewoon fijn met je.' Ze drukken dan even een stokbroodje in de mond en hebben geheime gedachten over de dingen die er toe doen: de boodschappen, de was, wat gaan we eten en wie rijdt er naar de sport...' Hoe kleiner het gereedschap, hoe groter het afd

Hoe ongemakkelijk kun je je voelen... Als ik op de terugweg ben van een niet al te eenvoudig gesprek, moet ik even stilstaan omdat het verkeerslicht op rood is gesprongen. En even stil staan is momenteel iets dat ik heel erg lekker vind. Ik veeg even een paar tranen uit mijn gezicht en voel dat een paar ogen me aankijken.  Voorzichtig kijk ik naar links en werkelijk waar... drie mannen hangen uit het raampje van de auto en hun monden staan open. Wat ze allemaal hebben gezegd, ik weet het niet en echt uit pure verlegenheid pak ik snel mijn kekke zonnebril en gooi deze rap op mijn neus.  Ok... Marissa, koelbloedig doorrijden en ik trap even hard op het gas (optrekken ben ik ook wel goed in en die snelheid vind ik heerlijk). Als ze uit zicht zijn, schiet ik keihard in de lach want ik heb me nog nooit me zo timide gevoeld. Plotseling realiseer ik me dat ik afgelopen weekend ook al zo voor 'the red light' heb gestaan en kijk even snel in de spiegel. Verrek ik zie er eigen

Dit jaar startte ik met het voornemen om vrede te stichten met mensen waarmee ik dat eerder niet had bereikt. Je zal mij zijn want dan kies je de nummer één op de afwerklijst en dus de meest ingewikkelde man: 'The Callgirl-man.' In mijn boek Zomerhormonen heb ik al een tekstje aan hem gewijd genaamd 'De Lul', dus tja ik kan niet anders dan bekennen dat de titel misschien enige wrokgevoelens de beeldvorming kleurt. Ik had bedacht dat als ik in vrede met hem zou kunnen zijn, ik in aanmerking kom voor de Nobelprijs voor de vrede. 'En wie wil er nu niet in liefde erkent worden?' Mannen zijn jagers, deze schoot veel maar niet raak, bleef me ruim acht jaar benaderen. Hij had zoveel spijt en wilde dit rechtzetten want dat hij een klein huftertje (van 1.90 meter) was geweest, was ook voor hem geen geheim. Ruim negen maanden was ik verliefd op hem, en heb ik op ieder moment dat hij me een berichtje stuurde een gat in de lucht gesprongen van geluk. 'Dwaas dat

'Jij kunt heel veel aan', schreef iemand mij. En die woorden had ik nodig, gewoon een beetje gezien worden en er niet vanuit gaan dat vervelende situaties ieder mens lam legt. Soms is het ook een verrijking om te weten hoe de keerzijde kan zijn. Dan kun je uiteindelijk echt het verschil maken tussen belangrijke en onbelangrijke zaken. Eergisteren heb ik op Internet gezocht naar een remedie tegen wallen. Potverdomme... botox, fillers en laser. Persoonlijk gaat me dit nu nog te ver omdat ik diep in mijn hart overtuigd ben dat mijn schoonheid dat wel kan verdragen. Medisch ingrijpen zonder medisch doel is ook één van mijn principes die ik nog steeds probeer vast te houden maar als ik een mijn nakie voor de spiegel sta, trek ik eerst het ene oog en dan het andere oog open. Ik hoor de arts tegen me zeggen: Mevrouw u mag pas in november oefeningen gaan doen. Zo snel als ik kan sla ik mijn ogen weer dicht. Ik grijp de meest sexy kleren uit de kast en overtuig mezelf dat het toc

'Marissa, staat jouw ex-man in de top tien van allerbeste sexpartners?' Het antwoord op deze vraag bezorgt me geen hersenkrakerij maar de 'top tien allertijden'- uitspraak suggereert toch wel meer dan 20 of wellicht 30 verschilllende feestbeestjes in mijn bed. In gedachten lach ik hierom. Ze heeft helemaal niet door wat ze eigenlijk zegt, maar zit meer in de spanning van mijn geweldige sexervaringen (vrouwen praten daar immers over). Als we rustig doorrijden (onderweg naar een terrasje) zegt ze tegen me dat ze het eigenlijk wel heel spannend vindt hoe mijn leven als sexsingle eruit ziet (ik rectificeer: kan zien). 'Joh, ik adviseer je om het niet mooier te maken dan het is want de uitblinkers waren wel de foutste mannen. En deze labbekakken wens ik je niet toe. Klopt, ze zijn echt goed en het gevaar is dat je meer van die heerlijkheid wil. Listen carefully, I will only tell you once: Ze vertrekken net zo snel als de opeenvolgende orgasmes, die je die nacht heb

Kuch... de man voor me kucht en laat me ratelen. Terwijl hij aandachtig naar me luistert, bedenk ik me dat er dus echt mannen zijn die naar je luisteren. 'Ik hou het kort, de reden waarom ik hier ben is omdat ik even iemand met me mee wil laten denken, hoor ik mezelf stoer (traantjes prikken wel) zeggen.' In dat kleine half uurtje heb ik geconstateerd dat de bloemen geen vers water hebben, de opengeklapte agenda rijkelijk leeg is maar dat de man voor me een bijzonder geschikte vent is. Ik zag nog meer en dat is nu net waar ik soms knetter tureluurs van word. Als ik in bed ga liggen verdenk ik mijn hoofd ervan dat er ergens een knopje verstopt zit dat dan 'aan' gaat. Potverdomme... nogal logisch dat de foundation, high lighter en nog meer van die onzin dagelijks uit de koffer komen. Ik krijg wat tips mee en tot mijn verbazing hoor ik voor het eerst in mijn leven dat ik vooral heel veel leuke dingen moet gaan doen. Niet te veel nadenken, gewoon veel lachen en la

'Marissa, er stond iemand aan de deur van de Nierstichting en normaal klap ik de deur snel dicht maar nu dacht ik aan jou.' Ik mopper even want ik hoor liever dat hij me woest aantrekkelijk vindt enne enne enne... maar goed als je foto's stuurt (met morfine in jouw lijf weliswaar) met wat slangetjes eruit, gaat zo'n man ook niet fantaseren over een wilde nacht met je. Enfin... 'Maris, ik ben voor jou lid geworden van de club en ga de boel coördineren.' Hij... succesvol zakenman, komt al jarenlang op visite (niet om te neuken) maar gewoon omdat hij me leuk vindt. 'Als ik geen vrouw had, dan was je aan de beurt (mmm... best lekker als een leuke lekkere man zo praat). Maar nee... ik heb nog nooit me laten verleiden want dat ken je wel (of hopelijk niet eigenlijk)... je hebt van die mannen waar je dan hopeloos verliefd op wordt en ze blijven hangen bij de vrouw. Misschien zie ik er een beetje dommig uit maar ik ben wel geslaagd voor de rekentoets. En

Lentepret: sletje versus provocerende feminist : 'The scene' achter de schermen van de maatschappij is compleet anders dan wat wij elkaar willen laten geloven.  De singles hebben...

'The scene' achter de schermen van de maatschappij is compleet anders dan wat wij elkaar willen laten geloven.  De singles hebben al snel de naam rond te neuken en zodra je vrouw bent, krijg je al snel de eervolle titel: 'Sletje', voor jouw hoofd geknald. Let op, dit doen alleen mensen die eerlijk zijn en ergens mag je ze bedanken hiervoor. Toch? In de loop der jaren heb ik voor deze mannen ook een paar woorden ontwikkeld omdat ik ergens het wel oneerlijk vind dat er geen gelijkheid bestaat. 'Players, womanizers, vreemdgaanders, labberkakken, oermannen en ach, laat ook maar.' Soms neem ik gewoon de telefoon op met: 'Goedemiddag, u spreekt met sletje. Beter een beetje humor er in en je realiseren dat aandacht, aandacht is.' En daar sta ik dan, 45 jaar jong en moeder van een geweldig meisje. Ik had ooit voor haar bedacht dat ze opgevoed zou worden met een tolerante leefhouding, aandacht voor haar persoonlijke ontwikkeling en dat vrouwenlijf kwam van

Lentepret: Spuit erin en klaar is kees : Als ik alle tegenslagen in mijn leven bij elkaar optel en deze beschouw als fundamenteel voor mijn bestaan, zou ik me kunnen voorstellen d...

Als ik alle tegenslagen in mijn leven bij elkaar optel en deze beschouw als fundamenteel voor mijn bestaan, zou ik me kunnen voorstellen dat ik wens een hondje of een poesje te zijn. 'Spuit erin en klaar is kees.' Niets is minder waar... de tegenslagen hebben mij soms lam geslagen maar de voorspoed heeft me tot euforische hoogtes gebracht. Hum... zou ik dan toch ook een persoonlijkheidsstoornis hebben? Dit klinkt als manisch depressief :-). Drie weken na mijn operatie maar een hele lange tijd nadat ik me slechter begon te voelen, krabbel ik op. Zoals een vriendin schreef...: 'Hoofd omhoog want daar schijnt de zon', is letterlijk bekeken nogal moeilijk. Als ze je openhalen en een paar spiertjes doorsnijden in de rug (en nog wat meer van die grappen) is het een beetje moeilijk om als een mannequin door het leven te wandelen. Niet dat dat niet voor me is weggelegd want ijdel als ik ben, zal ik er keihard voor knokken om weer met beide voeten in blakende gezondheid en s

Als ik 45 word, vier ik een klein feestje op een terrasje en kronkel ik van de rugpijn op dat stoeltje. Maar ik blijf zitten en laat me dat feestmoment niet afnemen. Een paar dagen later, gooi ik mijn hele lichaam in de aanbieding (in het ziekenhuis) en beslis dat het zo echt niet meer langer kan.  Het ene na het andere onderzoek vindt plaats, groepjes mensen voor mijn bed, ik word liggend in het bed door de duistere gangen gesjeesd en niet veel later krijg ik te horen wat er vermoedelijk aan de hand is. Het zijn een paar klappen in mijn gezicht, moet ik bekennen, maar dat er iets aan de hand was, was me al langer duidelijk.  Een infectie, nierstenen en een cyste in mijn nier. Eigenlijk is het best knap (dom) dat ik zo lang daarmee heb rondgelopen maar klaarblijkelijk kan ik ook wel weer veel hebben (met morfine zeker!).  De afgelopen weken is er ruimte geweest om me te richten op wat echt belangrijk voor me is en heb ik besloten dat na de operatie het leven volop wo