Living in the fast lane

'Marissa, er stond iemand aan de deur van de Nierstichting en normaal klap ik de deur snel dicht maar nu dacht ik aan jou.' Ik mopper even want ik hoor liever dat hij me woest aantrekkelijk vindt enne enne enne... maar goed als je foto's stuurt (met morfine in jouw lijf weliswaar) met wat slangetjes eruit, gaat zo'n man ook niet fantaseren over een wilde nacht met je. Enfin... 'Maris, ik ben voor jou lid geworden van de club en ga de boel coördineren.' Hij... succesvol zakenman, komt al jarenlang op visite (niet om te neuken) maar gewoon omdat hij me leuk vindt. 'Als ik geen vrouw had, dan was je aan de beurt (mmm... best lekker als een leuke lekkere man zo praat). Maar nee... ik heb nog nooit me laten verleiden want dat ken je wel (of hopelijk niet eigenlijk)... je hebt van die mannen waar je dan hopeloos verliefd op wordt en ze blijven hangen bij de vrouw. Misschien zie ik er een beetje dommig uit maar ik ben wel geslaagd voor de rekentoets.

En zo kijk ik in mijn whatsapp-lijstje want ja serieus je bouwt wel een netwerk op in de loop der jaren. Net als in de puberteit maak ik ook lijstjes...cijfers voor zoenen hebben wel plaats gemaakt voor cijfers voor... (Zei ik dat?). 

Langzamerhand knap ik op van alles (schijnt een pittige operatie te zijn geweest en ik heb even tijd nodig gehad om dat te beseffen). Ik durf weer op de foto (niet iedere dag) en ik heb ontdekt dat mijn hoofd er beter uit ziet dan het afgelopen jaar. Ik hoef geen filters te gebruiken en pleur te pas en te onpas foto's op de app om me weer even heerlijk vrouw te voelen. De video's duren nog even want ik loop nog als een pinquin. Gelukkig komt mijn spiermassa terug, gelukkig kan ik weer overal bij met het scheermes en is mijn suntanningspray ook al weer aangebracht.

'Maris, jeetje wat ben je weer mooi... wat een mooie make-up en je bent weer op en top vrouw en weg is de patiënt.' De schrik slaat om mijn hart en ik wandel door al mijn contacten om de schade in te schatten: Wie heb ik Wat gestuurd met mijn gedrogeerde hoofd. Ai, ik heb mijn zwager een hele walgelijke gestuurd en een vriendin moet de schrik van haar leven hebben gehad... en niemand zei er iets over, iedereen liet me in mijn waarde... (kun je het ongedaan maken, denken jullie?)'

Ik durfde afgelopen jaar niet te daten, voelde me slecht en verzon smoesjes bij de vleet want ik ben best geinig (meestal). Afgelopen jaar heeft alles veranderd en later als ik groot ben, ga ik weer doen waar ik goed in ben...'Living in the fast lane!' 

Mijn speciale dank aan Michel (de coördinator van de Nierstichting) die mij heeft laten voelen dat je niet met de benen wijd hoeft om iemand in het hart te raken. 

'Lieve Michel, bedankt dat jij al jaren zo'n trouwe vriend en aanbidder bent. Want dat is wat een vrouw nodig heeft... een beetje adoratie, liefde en aandacht!'