Lentepret

Ik hou van hard... gewoon lekker hard aanpakken. Geen gedoe met kaarsjes maar ik heb de voorkeur voor het echte fysieke werk. Bloed dan weer net niet maar zweet en tranen samen met wat gekreun is de garantie dat ik blij word van alle aandacht. In eerste instantie laat ik graag over me heen lopen... De voeten dansen gewillig over mijn rug en diegene die dat bij mij mag doen houdt van me, dus stopt als ik au zeg. Niet handig! Ik besluit een stapje erbij te doen en duik gewillig op de bank. Ellebogen worden gelijktijdig in mijn rug gezet en ik lach... 'heerlijk wat een pijn en hoe effectief.' Ik maak de afspraak: 'niet stoppen als ik au zeg maar alleen het woordje stop betekent: ophouden graag.' Ik geniet met volle teugen, mijn ouder wordende lichaam veert weer iets krachtiger mee, mijn benen worden links en rechts van mijn lichaam gedraaid. Uiteindelijk kan ik zonder kramp in mijn lijf van de tafel springen. We kijken elkaar aan en beginnen te lachen...'Wat een

Hoi! 'Hoe is het met je? Al weer (weer?) fully in love?' Regelmatig ontvang ik dit soort berichten en heb inmiddels leren lezen, het is een vreemde taal van mannen. Je kunt hiervoor geen taalcursus volgen. In eerste instantie is het echt handen- en voetenwerk om het te vertalen en tot een communicatievorm te komen maar... inmiddels ben ik de taal machtig. Er staat: 'Hoi!' Hoe is het met je? Kan ik je neuken of word je door een ander geneukt.' Had ik in het verleden de behoefte om tot een gesprek te komen met dit soort, beperk ik me nu met het korte antwoord: Goed! 'Goh Marissa, wat ben jij kort van antwoord dan gaat het zeker echt goed met je. 'Wauw Maris, je bent ook zo lekker. Echt hoor, echt... een snoepje ben je.' 'Wat het woord "goed" al niet los kan maken', denk ik. Niets is minder waar natuurlijk want ook dat is een onderdeel van het strategisch taalgebruik van de jagers. Hij zegt:'je hebt geen vent dus ik wil je neuk

'Mam, vind je het goed dat ik een extra vak kies naast mijn standaard vakkenpakket?' Ik wil zo graag geschiedenis erbij doen namelijk. 'Vol verbazing kijk ik naar mijn dochter en vraag me af hoe het toch mogelijk is dat wij (haar papa is net zo schuldig) een kind de maatschappij in brengen dat zo gemotiveerd is om kennis op te nemen. Mijn gedachten dwalen af... misschien heeft ze ons vaak horen zeggen: 'Waren wij vroeger maar zoals zij dan hadden we wellicht nu niet altijd de behoefte gehad om ons verder te bekwamen. 'Zeg jongedame, wat wil je er mee gaan doen?' Nou dat weet ik niet maar ik vind het gewoon erg leuk. 'Ergens denk ik dat ik misschien toch geen geneeskunde wil gaan doen maar vind psychiatrie ook bijzonder interessant.' Mijn gedachten dwalen weer af...'Hebben we hierin ook een rol', grap ik zelfspottend. 'Mam, niet gekwetst zijn hoor want zo bedoel ik het niet maar vind jij het moeilijk om mij te hebben?' Ik kan me wel

Vandaag is het weer tijd voor lekkere muziek van: Robbie Williams. 'Mam, die man is helemaal niet knap, kijk dan eens goed.' Ik lach want als 'smaken verschillen' zitten wij bijna altijd op een ander schoonheidsspoor. 'Ah mam, zou je HET met hem kunnen doen? Even overweeg ik haar om te vragen met wie zij HET kan doen maar besluit dat dat pedagogisch waarschijnlijk onverantwoord is (gezien haar leeftijd). 'Maar meisje, even eerlijk... ik zou het, zonder twijfel, direct met hem doen.' 'Gatverdamme wat een moeder heb ik. 'Geen smaak.' 'Kind, ik zal het jouw vader even doorgeven.' Ik droom even door.... Ik zou graag dansen met Robbie Williams terwijl Ed Sheeran 'thinking out loud' zingt. 'Mam, ik gun het je van harte hoor want je weet toch wel dat ik je de allerbeste moeder vind?' En zo zoek ik even naar Angels... want daarvan heb ik er eentje thuis.... We gaan weer richting de zomer, ik knuffel mijn meisje, sluit mij

Na niet lang nadenken, maar vooral erg veel last te hebben van mezelf en mijn drukte, gooide ik mijn Facebook-profiel dicht, mijn blogs keek ik niet naar om en Linkedin-paginaatje werd minimaal bezocht door me, de afgelopen maanden. Ik waande me weer even in mijn geliefde tijd: de jaren '80. De wereld draaide door en ik bewoog me laag over de grond om rust te pakken, mijn koers duidelijker te krijgen en dit weekend besloot ik om terug te komen op Internet. Als ik afgelopen zaterdag een kopje koffie drink met mijn zwemvriend motiveert hij me om mijn passie weer op te pakken. 'Maris, ga weer schrijven.' Een paar briljante ideeën gooit hij mijn kant op en ik zucht (want Marissa zucht altijd als iemand probeert de regie van haar over te nemen). Hij is van mening dat ik mijn 'Opus Magnum (levenswerk)' en een columnboekje moet gaan schrijven. 'Nog beter, ga op schrijfvakantie.' Nu triggert het woord vakantie mij altijd in positieve zin dus ik duik achter d

Als ze haar handen om mijn gezicht vouwt, spreekt ze het woord Oreo uit. Natuurlijk denk ik direct aan het lekkere koekje, dat we allen kennen, maar realiseer me dat deze Griekse dame dat waarschijnlijk niet bedoelt te zeggen. Bijzonder om na een lange periode hard werken, weinig tijd voor persoonlijke relaties en al helemaal niet voor een leuke man, tijdens de vakantie te worden aangekeken als een beeldschone dame uit het kikkerlandje Nederland. Samen gaan we, al jaren, op vakantie en begint tot ons door te dringen dat mensen soms een beetje in de war raken van onze vriendschap. 'Het zijn potten', horen we ze denken en schoorvoetend vragen soms.' Met mijn cynische humor vraag ik haar of ze verkering met me wil en ze kijkt me bozig aan (terwijl we het tweepersoons dekbed over ons heen trekken). De ene keer heeft zij meer dan ik, de andere keer ligt zij heerlijk met de billen bloot (als ik met de beste judogreep alles klem leg). Ze is mijn soulmate. 'You look