Tongzoenen

Van tongzoenen word je slank!

Bij alles dat ik, de laatste tijd, doe vraag ik me af wat mijn mental coach zal zeggen. De energie en kosten die ik daar mee kwijt ben, liegen er niet om dus het zou wel verstandig zijn als ik er iets mee doe. 'Als je er iets in stopt moet je zorgen dat er wel iets uitkomt. Bij voorkeur iets goeds.' 

Met tongzoenen verbrand je veel calorieën (hoorde ik op televisie) en laat ik beiden nu heel aangenaam vinden. Hier dreig ik een valkuil in te lopen en alarmbellen rinkelen. 

Ik stop mijn vinger in mijn mond en draai heel veel rondjes (zal het helpen?).

Enfin, een weekje of acht geleden kwam ik in contact met hem. Eerlijk als hij was vertelde hij direct geen relatie te willen maar gewoon een beetje te willen flierefluiten. Assertief als ik ben, gaf ik aan dat ik dat natuurlijk niet wil. Hier had ik een einde moeten maken maar vanzelfsprekend, daalde ik af richting de valkuil. 'Nee joh, ik duik niet zomaar met iemand het bed in en het is al maaaaaaaaaaaaaaaanden geleden hoor, zei hij braaf.' En tevreden was ik met dat antwoord (sukkel). 'Het moment van vragen is belangrijk!'

Ik besloot weken te wachten omdat de man druk was en als dan de date bijna in zicht is, volgt er nog een laatste controle. Naïef als ik ben, had ik het niet zien aankomen maar daar kwam dan de biecht. Net zo dom als altijd, kijk ik naar mijn mobieltje en mijn vinger wordt pinnig stijf bij het typen. 'Nee Marissa (hoor ik mijn coach zeggen): je gaat niet boos worden, je gaat gewoon de man respecteren om wie hij is en wat hij wil en dan zeg je gewoon 'toedeloe'.' Mijn toedeloe volgt en ik stuur geen kusjes, hartjes of smileys mee onder het mom van 'kijk mij eens koelbloedig zijn.' 

Ik mopper nog wel even (terwijl ik op de bank zit) en ga, in gedachten, even terug naar mijn communicatie richting piemeldieren. 'Verwarrend ben je, domme tuthola.' 'Zeg dan gewoon dat je een stijve trut bent en nooit en te nimmer jouw gat voor gebruik derden zomaar ter beschikking stelt.' 

'Weet je nog? Dertig jaar geleden liepen we met die meidengroep naar de stad. Allemaal hadden ze iemand om te tongzoenen of namen zich voor te gaan rondjes draaien. Wij keken elkaar verbaasd aan en vroegen elkaar stilletjes: 'Hoe kan het zo zijn dat zij altijd beet hebben en wij gewoon dansen?' Daar zitten we dan, drie decennia later, op de bank zonder potentieel kuspartijtje in het verschiet. Hoe kan het zo zijn?' We lachen ons slap en realiseren ons dat wij de perfecte vriendinnen zijn (voor elkaar) en gooien onze haren nog een keer over onze schouder. 'Gewoon selectief beschikbaar en vooral 'not applicable' voor alle jagers.' 

Wij besluiten dat we niet gaan tongzoenen (vandaag of morgen) maar vragen ons niet meer af of wij iemand gaan ontmoeten. Als je er iets in stopt, moet er ook wat goeds uitkomen! 

'Godzijdank zijn we slank dus weer een motivatie minder om ons te laten verleiden door de verkeerde man.'