Lentepret

Mannen vragen zich al jaren, zo niet eeuwen, af of de lengte van de piemel belangrijk is voor een vrouw. Ze staan als kleine jongetjes vergelijkend warenonderzoek te doen, in de kleedkamer van de voetbal. Gemoedelijk drinken ze samen een kopje thee, ketsen elkaar op de schouder en lopen met de krulspelden tussen de benen het veld weer op. Enfin... je hebt vrouwen die dat gedoe met dat apparaat toch al na jarenlange sleur überhaupt niet meer belangrijk vinden maar over die vrouwen heb ik het niet. Ik heb het over vrouwen, die ondanks dat ze zelf ook niet perfect zijn, altijd maar de mond houden als de vraag wordt gesteld. Erger nog, ze geven dan een antwoord waar je feitelijk als man geen ruk mee kunt. 'Schat, ik vind het gewoon fijn met je.' Ze drukken dan even een stokbroodje in de mond en hebben geheime gedachten over de dingen die er toe doen: de boodschappen, de was, wat gaan we eten en wie rijdt er naar de sport...' Hoe kleiner het gereedschap, hoe groter het afd

Hoe ongemakkelijk kun je je voelen... Als ik op de terugweg ben van een niet al te eenvoudig gesprek, moet ik even stilstaan omdat het verkeerslicht op rood is gesprongen. En even stil staan is momenteel iets dat ik heel erg lekker vind. Ik veeg even een paar tranen uit mijn gezicht en voel dat een paar ogen me aankijken.  Voorzichtig kijk ik naar links en werkelijk waar... drie mannen hangen uit het raampje van de auto en hun monden staan open. Wat ze allemaal hebben gezegd, ik weet het niet en echt uit pure verlegenheid pak ik snel mijn kekke zonnebril en gooi deze rap op mijn neus.  Ok... Marissa, koelbloedig doorrijden en ik trap even hard op het gas (optrekken ben ik ook wel goed in en die snelheid vind ik heerlijk). Als ze uit zicht zijn, schiet ik keihard in de lach want ik heb me nog nooit me zo timide gevoeld. Plotseling realiseer ik me dat ik afgelopen weekend ook al zo voor 'the red light' heb gestaan en kijk even snel in de spiegel. Verrek ik zie er eigen

Dit jaar startte ik met het voornemen om vrede te stichten met mensen waarmee ik dat eerder niet had bereikt. Je zal mij zijn want dan kies je de nummer één op de afwerklijst en dus de meest ingewikkelde man: 'The Callgirl-man.' In mijn boek Zomerhormonen heb ik al een tekstje aan hem gewijd genaamd 'De Lul', dus tja ik kan niet anders dan bekennen dat de titel misschien enige wrokgevoelens de beeldvorming kleurt. Ik had bedacht dat als ik in vrede met hem zou kunnen zijn, ik in aanmerking kom voor de Nobelprijs voor de vrede. 'En wie wil er nu niet in liefde erkent worden?' Mannen zijn jagers, deze schoot veel maar niet raak, bleef me ruim acht jaar benaderen. Hij had zoveel spijt en wilde dit rechtzetten want dat hij een klein huftertje (van 1.90 meter) was geweest, was ook voor hem geen geheim. Ruim negen maanden was ik verliefd op hem, en heb ik op ieder moment dat hij me een berichtje stuurde een gat in de lucht gesprongen van geluk. 'Dwaas dat

'Jij kunt heel veel aan', schreef iemand mij. En die woorden had ik nodig, gewoon een beetje gezien worden en er niet vanuit gaan dat vervelende situaties ieder mens lam legt. Soms is het ook een verrijking om te weten hoe de keerzijde kan zijn. Dan kun je uiteindelijk echt het verschil maken tussen belangrijke en onbelangrijke zaken. Eergisteren heb ik op Internet gezocht naar een remedie tegen wallen. Potverdomme... botox, fillers en laser. Persoonlijk gaat me dit nu nog te ver omdat ik diep in mijn hart overtuigd ben dat mijn schoonheid dat wel kan verdragen. Medisch ingrijpen zonder medisch doel is ook één van mijn principes die ik nog steeds probeer vast te houden maar als ik een mijn nakie voor de spiegel sta, trek ik eerst het ene oog en dan het andere oog open. Ik hoor de arts tegen me zeggen: Mevrouw u mag pas in november oefeningen gaan doen. Zo snel als ik kan sla ik mijn ogen weer dicht. Ik grijp de meest sexy kleren uit de kast en overtuig mezelf dat het toc

'Marissa, staat jouw ex-man in de top tien van allerbeste sexpartners?' Het antwoord op deze vraag bezorgt me geen hersenkrakerij maar de 'top tien allertijden'- uitspraak suggereert toch wel meer dan 20 of wellicht 30 verschilllende feestbeestjes in mijn bed. In gedachten lach ik hierom. Ze heeft helemaal niet door wat ze eigenlijk zegt, maar zit meer in de spanning van mijn geweldige sexervaringen (vrouwen praten daar immers over). Als we rustig doorrijden (onderweg naar een terrasje) zegt ze tegen me dat ze het eigenlijk wel heel spannend vindt hoe mijn leven als sexsingle eruit ziet (ik rectificeer: kan zien). 'Joh, ik adviseer je om het niet mooier te maken dan het is want de uitblinkers waren wel de foutste mannen. En deze labbekakken wens ik je niet toe. Klopt, ze zijn echt goed en het gevaar is dat je meer van die heerlijkheid wil. Listen carefully, I will only tell you once: Ze vertrekken net zo snel als de opeenvolgende orgasmes, die je die nacht heb

Kuch... de man voor me kucht en laat me ratelen. Terwijl hij aandachtig naar me luistert, bedenk ik me dat er dus echt mannen zijn die naar je luisteren. 'Ik hou het kort, de reden waarom ik hier ben is omdat ik even iemand met me mee wil laten denken, hoor ik mezelf stoer (traantjes prikken wel) zeggen.' In dat kleine half uurtje heb ik geconstateerd dat de bloemen geen vers water hebben, de opengeklapte agenda rijkelijk leeg is maar dat de man voor me een bijzonder geschikte vent is. Ik zag nog meer en dat is nu net waar ik soms knetter tureluurs van word. Als ik in bed ga liggen verdenk ik mijn hoofd ervan dat er ergens een knopje verstopt zit dat dan 'aan' gaat. Potverdomme... nogal logisch dat de foundation, high lighter en nog meer van die onzin dagelijks uit de koffer komen. Ik krijg wat tips mee en tot mijn verbazing hoor ik voor het eerst in mijn leven dat ik vooral heel veel leuke dingen moet gaan doen. Niet te veel nadenken, gewoon veel lachen en la