Mijn plan

Hoe ongemakkelijk kun je je voelen...

Als ik op de terugweg ben van een niet al te eenvoudig gesprek, moet ik even stilstaan omdat het verkeerslicht op rood is gesprongen. En even stil staan is momenteel iets dat ik heel erg lekker vind. Ik veeg even een paar tranen uit mijn gezicht en voel dat een paar ogen me aankijken.  Voorzichtig kijk ik naar links en werkelijk waar... drie mannen hangen uit het raampje van de auto en hun monden staan open. Wat ze allemaal hebben gezegd, ik weet het niet en echt uit pure verlegenheid pak ik snel mijn kekke zonnebril en gooi deze rap op mijn neus. 

Ok... Marissa, koelbloedig doorrijden en ik trap even hard op het gas (optrekken ben ik ook wel goed in en die snelheid vind ik heerlijk). Als ze uit zicht zijn, schiet ik keihard in de lach want ik heb me nog nooit me zo timide gevoeld. Plotseling realiseer ik me dat ik afgelopen weekend ook al zo voor 'the red light' heb gestaan en kijk even snel in de spiegel. Verrek ik zie er eigenlijk heel appealing uit en laat dat even het nieuws (voor mij) van de dag zijn. 

Ik denk even na over de zin en de onzin van het uiterlijk en moet toch toegeven dat uiterlijk voor mij belangrijk is. Ik heb wel eens gezegd dat ik uiterlijk van een man niet belangrijk vind maar ga daar nu even op terug komen. En zo zak ik weg in gedachten die op dit moment in mijn leven niet belangrijk lijken te zijn maar evengoed gebruik ik deze periode om mezelf eens lekker te herontdekken. De kans is aanwezig dat het type man waar ik op val, niet op mij valt maar dat moet dan maar zo zijn. Ik ga gewoon niet meer buiten mijn comfortzone op dat gebied. Dat ze allemaal poepen en plassen is me duidelijk maar dat is dan ook de f...... limit. 

Nog een maandje en dan mag ik alles weer doen, geen beperkingen meer en geloof mij dat ik als een kamikaze vlinder mijn vleugels weer ga uitslaan.