Het leven is één groot feest maar je moet zelf de slingers ophangen.

Als ik 45 word, vier ik een klein feestje op een terrasje en kronkel ik van de rugpijn op dat stoeltje. Maar ik blijf zitten en laat me dat feestmoment niet afnemen.

Een paar dagen later, gooi ik mijn hele lichaam in de aanbieding (in het ziekenhuis) en beslis dat het zo echt niet meer langer kan. 

Het ene na het andere onderzoek vindt plaats, groepjes mensen voor mijn bed, ik word liggend in het bed door de duistere gangen gesjeesd en niet veel later krijg ik te horen wat er vermoedelijk aan de hand is. Het zijn een paar klappen in mijn gezicht, moet ik bekennen, maar dat er iets aan de hand was, was me al langer duidelijk. 

Een infectie, nierstenen en een cyste in mijn nier. Eigenlijk is het best knap (dom) dat ik zo lang daarmee heb rondgelopen maar klaarblijkelijk kan ik ook wel weer veel hebben (met morfine zeker!). 

De afgelopen weken is er ruimte geweest om me te richten op wat echt belangrijk voor me is en heb ik besloten dat na de operatie het leven volop wordt omarmd door mij. Slachtoffer-gedrag heb ik me (nagenoeg) niet schuldig aan gemaakt want wie heeft gezegd dat het leven eerlijk is? Wel denk ik dat ik eens een hartig woordje wil spreken met het universum want ik ben het ook niet eens met de spreuk: 'Je krijgt wat je kunt dragen.' En als we dat dan toch hanteren... Wat is de beloning? Ik bestel een dosis liefde en win in gedachten een loterij (aldus mijn nichtje, die na de zoveelste keer in haar familie te maken krijgt met tegenslag en toch wel heel erg klaar is met die geintjes). 

Mijn vriendin Esther komt binnen met diepvriesbakken vol met eten, mijn zus gooit er nog wat eten en leuke kleding achteraan en Alexandra maakt mijn bedje alvast op (voor als ik straks een tijdje bij haar ga wonen, de arme schat). 

Mijn meisje slaapt al een paar nachten naast me, heeft haar arm om me heen geslagen en geeft haar lievelingsknuffel aan mij (die ik graag aai :-). 'Mam, je hoeft niet bang te zijn hoor, alles komt goed.' En zo sta ik een dag voor de operatie aan mijn nier. Een pittige operatie maar daarna is alles goed, aldus de arts. Mijn koffertje is gepakt, inclusief make-up en mooie jurkjes want laten we eerlijk zijn:

'Het leven is één groot feest maar je moet zelf de slingers ophangen.'