Lentepret

Als ik midden in een stoppoging (roken) zit, voel ik me een behoorlijk typetje sneu -zij-kan-er-niets-aan-doen-hoor, sta ik in een te lange rij bij de supermarkt. Te lang omdat ik mijn laatste pakje sigaretten (stiekem) koop en mezelf nog een beetje wat gun. Vandaag naalden in mijn lijf omdat ik die verslaving er maar slecht uit krijg. Nu heb ik wel vaker een probleem met loslaten maar dit is wel het meest hardnekkige geval... je kan niet schelden want er reageert toch niemand. Hoe dan ook... de rij is ongekend lang, voor het tijdstip dat ik daar sta (was anoniem bedoeld) en ja hoor... een oude man roept naar voren: 'Mevrouw'. Ik kijk op en denk 'fuck', hij heeft het tegen mij... 'Dit is de duivel',  denk ik even en reageer rustig: Ja meneer, zegt u het maar. Een hoog bejaarde man kijkt me aan en vraagt: 'Is dat een bloem op uw enkel? Uhh... ik ben even van de leg en antwoord: een lotusbloem, meneer. 'Nou mevrouw, mag ik zeggen (dat ook al ben ik veel

Als mijn gouden jaar (had ik n.l. besloten op 1 januari jl.) niet vaak genoeg tot blinkend goud wordt gepoetst, krijg ik links en rechts wat om de oren. Gelukkig links net zo vaak als rechts dus dat maakt dat ik rechtop blijf staan.  Nu komt het er op aan... Keuzes maken die de rest van jouw leven van waarde zullen zijn... Fuckin' hell... ik ga liggen in de foetus - houding en wens dat mijn moeder me knuffelt en zegt: Meisje... alles kom goed! Maar helaas.. dat is niet zo en ik zal het echt alleen moeten doen. Mijn gymschoenen redden me ook niet van de vlucht, negeren kan ook niet dus tjah... een paar knopen doorhakken dan maar.  En zo heb ik gisteren de woorden naar de arbo - arts uitgesproken: ik zal nooit meer volledig mijn werk kunnen hervatten. Sinds twee weken stotter ik dit uit naar mijn vriendinnen en als je het maar vaak genoeg zegt komt de acceptatie echt wel... Toch? Maar omdat het mijn gouden jaar is, ga ik niet depressief in mijn bed liggen... ik ga plukken, de

Heel lang geleden was er een vrouw die de verrassing van haar leven kreeg: twee voor de prijs van één. Haar geluk kon niet op toen ze hoorde dat ze nog even door moest gaan want nummer twee was er bijna. ‘Nummer twee, piept ze nog even uit alvorens de oerknal plaatsvond’. Zo ging dat vroeger… weinig echo’s hoor en gewoon beetje voelen en die ene dwarsligger verstopte gewoon het andere kindje. En daar lagen ze dan in bakje op adem te komen, met de nodige toeters en bellen’… Twee mooie kleine meisjes, die nog even moesten doorgroeien voor ze bij mama in de armen lagen. Je kon alles zeggen van de meisjes maar hun mama was wel erg blij met hoe mooi ze waren als kleine dametjes dan hé! Als de meisjes groter worden blijkt de dwarsligger niet alleen een letterlijk gevalletje van moeilijk maar pakt ze haar leventje ook figuurlijk op die manier in (nog net geen strikje erom gewikkeld). Als de puberteit nadert probeert de mama nog een keer de kapper een opdracht te geven om dat obstinat

Als het nummer voor het songfestival bekend wordt gemaakt is de kritiek niet mild... Kutnummer zeg! Nu vind ik Ilse top, Waylon lekker en het nummer meer dan prima. Met Anouk hebben we een nieuwe trend ingezet en jeetje wat ben ik blij.  Voor het eerst in mijn leven maakte ik vorig jaar mee dat songfestival kijken geen straf is. Ik begrijp dat de notoire kijkers helemaal niet blij zijn maar face it: De prestaties waren meestal slecht en het kost ons landje gewoon geld, hoor. En realiseer je even dat het een behoorlijk risico is dat deze artiesten nemen... want meestal na deelname hoor je nooit meer iets van ze... Dus chapeau hoor! Dan worden we tweede en de chauvinist in ons wordt boos: Hoe kan het zo zijn dat een travestiet of is het een man - vrouw nu wint van ons geweldige duo (met kutnummer)? Smerige zooi zeg! Draait altijd om politiek en het is gewoon niet eerlijk (Calimero - uitspraakje).  Maar nu draait het niet om politiek maar om een statement... Een geweldig stateme

Heb ik even de nacht van mijn leven gehad, zeg! Ik voelde al wel een tijdje dat er iets niet klopte in een verhaal uit het verleden maar aangezien ik nogal slecht van vertrouwen ben is de opmerking: Je bent paranoia ook wel aannemelijk (beoordeel ik op het moment dat ik mijn wantrouwen heb uitgesproken). Wil niet zeggen dat ik direct mijn onderbuikgevoel aan de kant kan zetten want soms is mijn body dominanter dan mijn mentale zwakte om mezelf neer te sabelen. Of is het een categorie: schizofrenie, dat me in tweeën scheurt? Nu heb ik wel meer dan één zwak punt in mijn geweldige persoonlijkheid gehuisvest maar enkelen daarvan probeer ik wel eens heel, heel erg te negeren. Je kent het wel… ‘Je bent niet de moeite waard want ach… rondneuken is wel logisch, verbeeld je niets Maris… je bent maar gewoon…’. Zo, ja dat klopt exact met wat ik eigenlijk wel vind en voel. Nu niet massaal GGZ of Mediant (geestelijke gezondheidszorg) bellen want er is meer op aarde dan kerels, ik stort nog

Vrouwen versus mannen… Jezus Christus, wat een fout van de natuur. Waarom die twee soorten bij elkaar pleuren? Moeilijk doen over mengen van culturen, geloven en bedenk het maar, maar geen enkel machtig persoon heeft deze scheiding geprobeerd in te voeren.  Misschien omdat dat meestal mannen zijn die de vermeende macht hebben. Ach ja dan begrijp ik het wel weer… Wat zou een man zonder vrouw moeten? Ja hoor, de natuur heeft bedacht dat de man standaard mooier is. En weet je waarom? Zodra de snater opengaat is het meestal poep dat er uit komt (moet gecompenseerd worden, hè!). Ook krijgen ze meer geld voor hetzelfde werk. Omdat? Ze kunnen er slecht mee om gaan als ze zichtbaar de mindere partij zijn. Vrouwen kletsen zoveel (effe toegeven, ik wel), veel meer dan mannen. Nou fuck it hoor, ik heb zelden een man meegemaakt die langer dan een paar seconden kan luisteren en onthouden laten we maar even achterwege. Mannen kunnen ook alles beter hoor! Wisten jullie dat nog niet? Echt hoo