Botox, fillers en laser

'Jij kunt heel veel aan', schreef iemand mij. En die woorden had ik nodig, gewoon een beetje gezien worden en er niet vanuit gaan dat vervelende situaties ieder mens lam legt. Soms is het ook een verrijking om te weten hoe de keerzijde kan zijn. Dan kun je uiteindelijk echt het verschil maken tussen belangrijke en onbelangrijke zaken.

Eergisteren heb ik op Internet gezocht naar een remedie tegen wallen. Potverdomme... botox, fillers en laser. Persoonlijk gaat me dit nu nog te ver omdat ik diep in mijn hart overtuigd ben dat mijn schoonheid dat wel kan verdragen. Medisch ingrijpen zonder medisch doel is ook één van mijn principes die ik nog steeds probeer vast te houden maar als ik een mijn nakie voor de spiegel sta, trek ik eerst het ene oog en dan het andere oog open. Ik hoor de arts tegen me zeggen: Mevrouw u mag pas in november oefeningen gaan doen. Zo snel als ik kan sla ik mijn ogen weer dicht. Ik grijp de meest sexy kleren uit de kast en overtuig mezelf dat het toch ook wel velen malen lelijker had kunnen zijn. 'Maris, kijk dan... wat een mooie kop en prachtige benen.'

Voor de zekerheid rijd ik even langs de huisarts om van hem te horen hoe hij het inschat en wat ik moet doen. Ik vraag me even af of ik aan de slaappillen of kalmeringstabletten moet want ik hoor vaak dat mensen dat vaak krijgen. Ik ben een beetje bang dat ik te stoer loop te doen dus tja... die man heeft er voor geleerd en ik betaal zorgpremie.  Hij acht me adequaat en geen medicatie nodig misschien kun je valdisper gebruiken als jij het anders ziet. Ik google weer even en lees allerlei onschuldige mogelijkheden om wallen te reduceren. Jammer, geen komkommer thuis, geen sperti in de la dus ik analyseer de werking van tandpasta. Met twee dikke strepen tandpasta onder mijn ogen duik ik in mijn bed. De mentholdamp maakte dat ik mijn tere oogjes moest dicht doen en ik sliep als een roosje.

Als ik, de ochtend na de tandpasta-stunt, een vriendin tegenkom kijkt ze me verbaasd aan: 'Wat zie jij er goed uit, dat had ik niet verwacht.' Als ik dan ook nog vele jaren jonger word geschat dan dat ik ben, kan mijn dag niet meer stuk. Het verval is niet gekomen en ik zet alles op de rij... mijn pumps, mijn spijkerbroek, jurkjes, rokjes en bikini. Ik eet veel fruit, ik slik extra vitamientjes en haal de flauwste grappen uit omdat dat is wie ik ben.

Tjonge jonge... vind ik mezelf dan eindelijk leuk?