Lentepret

De ene bidt tot een god, ik bid godloos in de ruimte… Ik begin met de woorden: Als er een god bestaat, mijn oprechte excuses dat ik niet geloof in u. Dat komt omdat ergens in de lijn niemand mij hiervan heeft kunnen overtuigen, overigens. Geen antipathie - kwestie maar gewoon niets en gedoemd om te putten uit eigen geloof. Ik geloof in… Poeh… even nadenken… Ja, ik heb het… Ik geloof dat je het altijd alleen moet doen… Je komt alleen op aarde en gaat er alleen weer af. Op mijn pad komen altijd wel vreemde situaties voor en gelukkig weet ik niet beter hoor, anders zou ik nog gestoorder worden dan ik al ben.  Als ik besluit (heel lang geleden) om te gaan schrijven heb ik het gevonden, ik geloof dat ik mijn passie heb gevonden. Een laptopje of papier met pennetje en Marisje is blij. Als ik dan overstag ga en me laat zien, me laat ‘ontdekken’ rolt mijn eerste boek Zomerhormonen van de pers af. Er volgt een fantastisch feestje (lekker betaald door anderen) en ik simpele ziel ben har

http://issuu.com/hartvanenschede/docs/hve_088_wk18_web/13?e=8306262/7667203

Een parasiet is een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme waarmee hij samenleeft   in stand houdt en vermenigvuldigt. Een parasiet kan in het gast - organisme leven (gastvrouw in dit geval), in welk geval men spreekt van een endoparasiet, of buiten het lichaam van het gast-organisme: een ectoparasiet. De schade aan de gastvrouw is niet zo groot dat deze aan de relatie ten onder gaat. Met dank aan Wikipedia de juiste benaming gevonden voor de mannelijke variant van de golddigger. Ow jee…  Wat naar toch allemaal: Ze heeft hem alleen voor zijn geld, zijn status… Kijk dan… Is toch een lulletje rozenwater! En zo hobbelen de oudere mannen vol trots met de veel jongere dame (uhh… meisje eigenlijk) trots door de straten van…  Echt gewoon een duidelijke zaak en geen medelijden van mijn kant hoor… Hij had het kunnen zien, wat zeg ik: hij weet het wel. Maar dan heb je de parasiet nog niet meegemaakt! Want die zie je niet hoor. Een parasiet is zo’n smerig mierenneukerige l

Lentepret: Porno, hoe geil! : Als ik een paar keer in mijn sexcarrière word blootgesteld aan een pornofilm en geheel vrijwillig (mee) kijk (alsof ik word opgemerkt), kan...

Als ik een paar keer in mijn sexcarrière word blootgesteld aan een pornofilm en geheel vrijwillig (mee) kijk (alsof ik word opgemerkt), kan ik melden dat de lachspieren goed worden getraind.   En zo, hoor ik echt wel dat de vriendjes in kwestie (niet alle vriendjes tegelijk hoor ;-) iets sneller gaan ademen en wat heen - en - weer - beweeggeluiden ergens achter mij, mijn oortjes proberen binnen te wandelen. Ik ga meestal (op één hand te tellen hoor) tactisch zitten zodat mijn gegaap en lach op mijn kop ze volledig ontgaat (en dat lukt). ‘Suck his dick’, en een mevrouw die ervoor wordt betaald begint het klusje te klaren. God alle jezus, denk ik, wat is ze slecht… heeft uren nodig om die vent klaar te krijgen. De andere bimbo… moedigt haar aan (nu snap ik het principe trio ook, althans twee vrouwen en één man).  Ondertussen neemt mijn behoefte toe… Shit, flanellen pyjama vergeten. Dan komt er een ’anaalfucker’ voorbij en een snapshot in de anus, wat zeg ik: Heel veel anuskoekel

Column Femme Kabaal - Dikkertje Dap

Soms vlieg je iets te hoog en ben je even vergeten dat de voeten op de grond horen. Als mijn rechter vleugel lam raakt, val ik op mijn edele snuit op de grond. Vol verbazing kijk ik rond en vraag me af wie die boom heeft neergezet. Fuck zeg, dat doet even pijn als ik er tegen aan vlieg. 'Au, au...piept het kleine meisje dat even naar haar moeder wil rennen maar moeder kijkt en zegt: 'meisje, je moet gewoon op jouw voeten gaan staan, kusje erop en klaar'. Gvd... de lat te hoog gelegd ondanks mijn overtuiging dat je de lat altijd laag moet hebben. Nu kan ik gaan wachten op antwoorden op de vele vragen die ik heb maar god oh jee... De boom stond er gewoon en wie deze heeft neergezet is niet interessant eigenlijk. Dus ik wacht maar eens niet op bevrijdende woorden. Ik ga de boom ook niet kappen deze mag gewoon daar staan want het is geen feest om niet in bos te staan maar alleen, helemaal alleen. Even de boom gekust en natuurlijk geprobeerd in gesprek te komen maar bomen pr

Ik neem niemand meer iets kwalijk hoor. Het ligt grotendeels aan mezelf... je creëert en regisseert altijd je eigen leven. Dus als ik door heb dat ik iets gruwelijk verkeerd doe (waarschijnlijk mijn hele leven al) besluit ik de spiegel te pakken en even naar te kijken naar wat een ander misschien ziet. Nee Maris, niet misschien... gewoon wat een ander ziet. Daar ga je weer... Twee minuscule littekentjes op mijn pols verraden een operatie. Maar verder niets te zien, niet aan mijn hoofd en ook vaak niet aan mijn handelen. Ik stap in de auto en rijd, ik pak de stofzuiger en zuig en ga zo maar door... niets te zien. Dus best verwarrend als ik dan plotseling crepeer en mijn masker af zet. Inderdaad... Wie zit ik in de maling te nemen?  Ik besluit een aanvraag in te dienen (je weet wel... hulp vragen) en dat is best ingewikkeld als je graag onafhankelijk bent. Een gesprek met een vriendin helpt me over die drempel: Face it Marissa, je hebt de arts en fysiotherapeut gehoord en het is gewo

Lentepret: Janken, krijsen, gillen en brullen...mijn naam is.... : Oh ja, wat ik je nog wilde zeggen… ‘Nu je je haar zo hebt laten knippen, lijk je jaren jonger’, aldus een vriendin. Maar vertel nog eens ev...

Oh ja, wat ik je nog wilde zeggen… ‘Nu je je haar zo hebt laten knippen, lijk je jaren jonger’, aldus een vriendin. Maar vertel nog eens even dat cowboyverhaal van je dat je eerder deze week vol emoties mijn kant opknalde… Je weet wel over jouw pols. Ik zak neer op de stoel op het terrasje, neem een slok van mijn Baileys zonder ijs en hou haar eerste opmerking even goed vast… ‘Je lijkt jaren jonger, Maris’. Nou madame luister… Je weet toch dat ik na mijn ski - ongeluk (in stilstand op de babyweide) een beetje last had van mijn duim? Geen enkele foto, de MRI, onderzoek heeft iets aangetoond, ‘remember’? Je weet nog dat je me min of meer na 4 jaar pijn achter de operatiedeur hebt gedrukt? En je weet ook nog dat ik een beetje pijn had in mijn pols, hè? Meneer de dokter heeft mijn duim gerepareerd en vertelde me dat hij in mijn pols heeft gekeken en dat het een grote rommelzooi is voorzien van artrose… Weet je nog, dat ik hier best wel in shock van was want het zal je maar op mijn

Als ik t.v. aan het kijken ben, wordt mijn oog getrokken door de enorme aandacht voor het fenomeen ‘pesten’. Geweldige discussies over hoe je dit grote probleem moet aanpakken. Een stoere man zit naast me op de bank en zegt: Hey, dat was bij ons toch vroeger niet zo?, ik vind het wel ver gaan hoor, kutblagen! Dreigingen, geestelijke getreiter maar ook gewoon direct een mep op je bek, kun je tegenwoordig verwachten. Ik zucht ongeveer 1000 keer want ik geloof niet in die theorietjes die in een protocolletje worden gedrukt. Alsof pestgedrag altijd in een procesje te drukken is. En wanneer is pesten eigenlijk pesten? Is het niet zo dat ieder kind uniek is en wel of niet de taal van de pesters verstaat? Nu denk ik dat de pestkop een geestelijk groter probleem heeft dan het slachtoffer maar god jee, als je het mij vraagt zijn het vaak de schoolse regels die het elimineren van het kutgedrag onmogelijk maken. Als mijn dochter jarenlang getreiterd wordt door een paar jongens, kijk

Goedemorgen! Mannenzweet... komt me tegemoet, de tuin vol met bagger, dozen her en der en een opgeruimd washok. 'Ik haal zo even de aanhangwagen op en breng het je naar de stort'! Uhhh... Waar is mijn vriezer gebleven? Nou lekker ding... levensgevaarlijk in dat hok van je... dus heb ik even naar de schuur verplaatst. 'DE SCHUUR?' OMG... op mijn ademhaling en scherpe tong letten nu... Fiewww, jarenlange discussies gehad met mijn ex - man over de vriezer en deze man pleurt de vriezer op de plek waar hij hoort, aldus de mannen in mijn leven. Vriendinnen plassen in de broek van dit feit want: Oh jee, oh jee... aan mijn troep komen moet je lef voor hebben... Dus ja, hij heeft lef en laat zich totaal niet verleiden tot ruzie en wrijft het me nog een paar keer in als hij overgaat tot eten koken. Briljante afwisseling want ook op dat gebied red ik me maar zeker geen hoogvlieger, hahaha. Nu kan ik momenteel mijn 'handicap' goed opvoeren als argument om van een 5

Kleine 30 jaar geleden zal het zijn geweest... Fietsend naar het zwembad, tussen meisje en vrouw in als mijn vriendinnetje in huilen uitbarst en me iets moest vertellen. 'Marissa, ik denk dat ik dood ga'... Ik stap maar af want fietsend dit nieuws verwerken wordt iets te ingewikkeld. Ze begint te vertellen over haar vagina (kut) en de enorme gezwellen die eruit zijn gaan hangen.  'Maris, mijn broer, die een stukje ouder is en al wat meer weet over dit vrouwelijk deel vertelde me dat ik mismaakt ben en vast dood ga, very soon'. Nu had ik het niet op oudere broers (sukkels zijn het) en ik vertelde haar dat het wel normaal is. Gelukkig ben ik een jaartje ouder en heb ik dat puddingbroodje ook zien veranderen. Ze is weer gerustgesteld en wordt natuurlijk een hele tijd nog door broerlief bij zijn vrienden voor gek gezet maar ach... op een zadel zitten met die flappen eruit is  erger, zeggen we nu. Als ik dan een paar grote ogen me zie aankijken zo'n 30 jaar later

Heey...Hoe is het met je? Ooowww nu wel weer iets beter maar voelde me heel heel heel erg kut. Je weet wel... kutter dan kut kan zijn. Je kent het wel... je alleen voelen en niet alleen zijn... Gedachten komen dan die kutkop in wandelen die gvd verdwalen en veel en veel te lang blijven dralen... sperti onder de ogen maar nee... ook dat is me niet gegund (haar handen laat ze in een snelle beweging over haar lichaam gaan... Je weet wel: dikke kont, dikke tieten maar wel ja ook dikke pens, zegt ze vol zelfspot.  Ik kijk effe dom (dus gewoon zoals ik meestal kijk) en vraag als echt manwijf wat er is gebeurd. Het antwoord is (niet) verrassend: niets! Ik ben gewoon een zeurwijf en weet je ik heb overwogen om voor de bus te springen! Dat gaat me te ver... Waarom niet de trein?, veel effectiever! Ja hallo Maris, dat is een eind lopen voor me hoor! Hahaha... ik plas bijna in mijn broek van het lachen ondanks haar miserabele toestand is ze nog steeds erg grappig.  Kun je wel om lachen hoor,