Lentepret

Een prachtig mooi chocoladetaartje, met hartjes erop, staat uitnodigend te wachten op liefdevolle gevers. De oude man bedenkt zich (na zijn boodschappen te hebben afgerekend) en loopt met een bosje rozen versierd met gipskruid terug naar de kassa. Het taartje blijft staan. Hij denkt hoogstwaarschijnlijk: 'Commerciële onzin maar ach als de vrouw er blij van wordt, kan ik wel een beetje moeite doen.' Omdat ik afgeleid ben door de oude knar vergeet ik de lege flessen in te leveren. Ik loop weer de winkel in en grijp toch die mango mee. 'Heerlijk in de pokebowl, een schaaltje vol liefde.' Langzaam slenter ik richting mijn auto. Mijn rode jurk met bruine aftandse laarsjes, donkerblauwe jas en zwarte muts doen vermoeden dat ik me nog nooit heb verdiept in de liefde uitlokken middels uiterlijk vertoon. Geen man kijkt op of om. Nekken worden zeker niet verdraaid als ik over straat ga. Inmiddels vrees ik met grootste vrezen voor de rit naar mijn huis. Ooit gooide ik water op het