Sam-sammetjes en mannen

'Ik ben het niet met je eens.'

Het schuim druipt haar nog net niet uit de mond als we samen wat plannetjes doornemen in het kader van het aanleren van financiële vaardigheden. Ik neem dit als moeder behoorlijk serieus want éénmaal andermaal verkocht, als ze 18 jaar is. (dan luistert ze niet meer)

'Dus als ik het goed begrijp, nu ik een baantje heb moet ik ineens dingen zelf gaan betalen?' Maar dan hou ik weinig over en zie ik het nut van werken, niet echt.' 'Ik raak meer overtuigd van mijn voornemen om haar financiële verantwoordelijkheden te geven want dit hoor je ook wel eens volwassen mensen zeggen, die een broertje dood hebben aan werken. Na een lange interessante discussie komen we tot een overeenkomst en geeft ze haar maandbehoefte aan om met vrije hand (dus zonder overleg) uit te kunnen geven. Ze blijft onder de € 10,00 en haar krenterigheid druipt er vanaf. 'Mam alles dat ik verdien, zetten we mooi op de spaarrekening.'  'Als ik iets nodig heb dan overleg ik wel met je, akkoord?' Natuurlijk moet ik inwendig hier heel hard om lachen want ze denkt slimmer te zijn dan ik. 

'Mam, weet je wat ik een afknapper vind?' Als je met een jongen uit eten gaat en hij zegt: 'sam-sam.' Even ben ik in de war want ik weet niet beter dan dat mijn dochter voorstander is van gelijkwaardigheid.  Omdat ze vaak met briljante argumenten komt, besluit ik om er niet op te springen en vraag wat ze eigenlijk bedoelt. 'Mam, niemand hoeft voor mij te betalen, te werken ofzo maar ik hou wel van hoffelijk manschap.' Ik hou nog steeds mijn mond even dicht. 'Akkoord... dus de man moet betalen?' Een diepe zucht volgt...'Nee mama, als hij gewoon zijn snater houdt, pak ik mijn portemonnee wel maar ik vind het zeer onaantrekkelijk als een man dat zegt. Ik zou dan nooit meer afspreken.' Ik plas bijna in mijn broek want jeetje wat zijn de pubermeisjes toch duidelijk. Ik ga even diep in gedachten over hoe ik heb gereageerd op de sam-sammetjes en moet toegeven dat ik slecht aan kon nemen. 'Ik ben immers onafhankelijk.' Ze kijkt me aan met een blik, die eigenlijk haar verbazing verraadt, als ik haar vertel dat ik meestal zelf heb betaald. 'Mam, snap jij dan niet dat de mannen niet geraakt zijn in hun brood-op-de-plank-behoefte en graag voor het meisje willen zorgen?' Mannen moet je mannen laten en zodra ze over sam-sam beginnen willen ze maar één ding en dat is niet wat jij wil.

Zucht... ze is slimmer dan ik.