Mister Lover, pas op!
Huilend kwam ik thuis rond mijn achttiende, mijn weekendbaantjes werden zo snel verruild voor een ander baantje dat ik destijds (nadat ik impulsief ontslag nam bij de supermarkt) echt een paniekaanval kreeg. 'Het kon toch niet zo zijn dat ik altijd mijn schoenen weggooi voordat ik nieuwe sandaaltjes heb?'
Ik realiseerde me toen nog niet dat de kalmerende woorden van mijn ouders totaal niet realistisch waren. 'Kind, probeer maar veel uit dan vind je straks wel een baan waar je heel lang blij mee zult zijn.' Rond mijn dertigste jaar kon je mijn ouders niet vragen wat ik zoal deed, ze waren de kluts kwijt. Ook mijn zus vertelde onlangs dat ze niet echt mijn loopbaan heeft begrepen. Ik huilde overigens niet meer hierover. Ik was na een paar jaar ergens werken, gewoon klaar met de zooi en wilde weer een nieuwe uitdaging.
Op relationeel vlak had ik al jong een manmens gevonden die me in alle opzichten liet zijn wie ik was en graag wilde zijn. 'Dat was het geheim van de langdurige relatie', denk ik met respect voor de man in kwestie.
'Probeer maar veel uit, hoor ik mijn ouders zeggen dan vind je straks.' 'Nee, dit is een grapje', ze waren boos op me toen ik weg ging. Mijn moeder enigszins bezorgd over hoe ik de rekeningen dacht te gaan betalen. Mijn vader gewoon boos (denk ik) omdat hij me een onvolwassen vrouw vond. Ik plakte een paar definitieve plaatjes op mijn lichaam en ik zie hun ogen nog rollen. Ik vraag me wel eens af of zij ook wel eens hebben nagedacht over mijn wisselende baantjes, vroeger, c.q. hun advies om veel te proberen (ik vond het veruit het beste advies dat ze me hebben gegeven).
En zo gaan we een goedlopende massagesalon sluiten. Niet omdat we uitgekeken zijn op de salon want ik heb zelden zoveel plezier beleefd aan werk als met deze salon. Opbouwen binnen een korte periode, commercie, marketing, financiën, personeel en dan ook nog uitvoeren was enorm dynamisch. Het was zo dynamisch dat ik niet anders kan dan toegeven, dat je soms rap normaal moet gaan doen.
Een beetje rust, een beetje tijd voor jezelf en vooral niet vergeten gelukkig te zijn. Mijn plannen heb ik al klaar en ik ga mijn invulling nog idioter maken dan zelfs ik ooit had kunnen bedenken. Ik ga weer naar school om weeeeeeeeeeeeeeeeer wat anders te leren, ik ben gestart met een cursus beleggen en mijn passie voor schrijven krijgt meer ruimte dan ooit. Bovenal ga ik dit jaar heel flink aan de slag om eens serieus te kijken of ik een piemeldier voor me langdurig kan winnen. (In verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst). En zo ben ik vastbesloten om niet te gaan huilen over wisselende banen, mannen en speel ik graag het spel des levens met iedere vezel in mijn lijf.
Ik hoop dat mijn dochter nergens hoeft uit te leggen wat ik doe. Want als ik het al niet weet, wat moet zij er dan mee?' 'Mijn levensovertuiging is zolang je in eenvoud kunt leven, de voeten op grond houdt heb je weinig te vrezen... liefde en gezondheid is niet met geld te vangen!'
'Mister lover, pas maar op, het is bijna Valentijnsdag en ik heb eindelijk tijd!'
Reacties
Een reactie posten