Lang leve het vrouwenbestaan

Heey...Hoe is het met je? Ooowww nu wel weer iets beter maar voelde me heel heel heel erg kut. Je weet wel... kutter dan kut kan zijn. Je kent het wel... je alleen voelen en niet alleen zijn... Gedachten komen dan die kutkop in wandelen die gvd verdwalen en veel en veel te lang blijven dralen... sperti onder de ogen maar nee... ook dat is me niet gegund (haar handen laat ze in een snelle beweging over haar lichaam gaan... Je weet wel: dikke kont, dikke tieten maar wel ja ook dikke pens, zegt ze vol zelfspot. 

Ik kijk effe dom (dus gewoon zoals ik meestal kijk) en vraag als echt manwijf wat er is gebeurd. Het antwoord is (niet) verrassend: niets! Ik ben gewoon een zeurwijf en weet je ik heb overwogen om voor de bus te springen! Dat gaat me te ver... Waarom niet de trein?, veel effectiever! Ja hallo Maris, dat is een eind lopen voor me hoor! Hahaha... ik plas bijna in mijn broek van het lachen ondanks haar miserabele toestand is ze nog steeds erg grappig. 

Kun je wel om lachen hoor, maar wie geeft er nou om mij? Weet je, dan zit ik alleen in huis en komt mijn vriendje binnenlopen (wil me opvrolijken) en wat denk ik? Nou weet je wat ik dan denk: hij is verdomme de enige die om me geeft. En wat doe ik? Ik jaag hem lekker weer weg... 

Ik probeer even voorzichtig (lukt nooit) aan te geven dat ik me ook wel eens heb afgevraagd als ik me op de snelweg in het talud jaag wie er een advertentie voor me plaats met een paar lieve woorden. Oh zegt ze... Nou ik krijg er vast maar eentje! En we komen tot de deal... Ik plaats er één voor jou, jij één voor mij en dat leggen we testamentair vast hoor want de eerste die gaat heeft geluk dan hè! 

Als we dan klaar zijn met het gedram, lopen we lachend de zon in en is het weer klaar... We kunnen het weer aan... 

Lang leve het vrouwenbestaan.