Nobody, somebody and everybody

Mannen zijn best interessant, ontdek ik steeds vaker. Ze hebben echt genetisch materiaal waarvan ik denk dat niet alles in de natuur recht is. 'Is het genetisch? Of gaat het op het micromoleculaire chromosonenniveau door?'

Zo raakte ik in gesprek met een internationaal georiënteerde zakenman die al jarenlang lezingen houdt over mens en gedrag. Hij gooide aardig wat alcoholische versnaperingen achterover terwijl ik aandachtig luister (met mijn zonnehoedje op en mijn glaasje fris in de hand). De etnische achtergrond, waar ze wonen... het maakt dus gewoon geen fluit uit. Het virus der mannen is globaal present en om het eenvoudig te zeggen: ze zijn eensgezind gebleven. 'Moeilijk uit te roeien, stel ik vast. Gooi er drank in want de show must go on.'

Als ik over piemels praat of over onze eigen geslachtsdeel, tref ik regelmatig fronsrimpels aan bij de aanhorende partij waardoor mijn lachspieren bijzonder goed getraind worden. Zeg tegen mij dat ik niet zo mag praten en ik stotter de woorden in tien- en sneltreinvaart eruit. 'En waarom doe ik dat nu eigenlijk?' Interessante vraag die ik mezelf heb gesteld, stel ik vast.

Als eerste motivatie kan ik melden dat ik er echt heel veel plezier in heb om te plagen. Teasen is misschien een beter woord. Verder heb ik in de loop van mijn leven ontdekt dat dergelijke taal bezigen alleen wordt getolereerd als je iemand bent. Dat iemand zijn in relatie tot status, natuurlijk.

Als je literair schrijver bent dan verschijnen de rode konen bij de stoute doch stiekeme dametjes op de wangen, terwijl ze met het boek in de ene hand, de andere hand de vrije ruimte geven om achter de slip (sloggi) te verdwijnen. De bijpassende mannen, zijn mij dankbaar (vermoed ik) want soms, heel soms heeft het effect op de wekelijkse bedsessie.

Enfin, de bekende mensen schoppen hooguit een kleine rel als een lekkere piessessie gefilmd is en verspreid wordt over Social Media. Ik kan niet ontkennen dat ik ook even snel kijk hoor (misschien leer ik er iets bij).

En dan heb je nog die ene mafklapper uit Enschede. Niemand weet wat ze is, wat ze nu echt doet en leest af en toe haar stukjes, die ze gratis verspreidt (vast een wannabee-er). Ook is wel duidelijk dat dit meisje onmogelijk een relatie met een man kan hebben, want wat is ze ordinair (soms).

Ik praat verder met de zakenman en hij besluit om contact met me te willen houden op basis van mijn denken en schrijven. Recent stuurde ik enkele teksten naar een bekende Nederlander die me daar om vroeg. Ik maakte een klein sprongetje van geluk want deze absolute nobody werd plotseling somebody who loves to write, to tease and to stay in contact with everybody.