ontwikkeling
Als ze 2,5 jaar wordt stopt ze met grommen, als een beer, en begint ze haar eerste woordjes uit te storten. Inmiddels loopt ze een paar maanden en zijn wij blij dat ze functioneert. We stellen vast... beetje traag maar ze doet het. 'Hoe blij kun je zijn!'
De jaren daarna gaat ze ook niet meedoen aan alle gewenste gedragingen en zitten we toch nog een fiks aantal jaren in de rats. Zo introvert als ze is, zo standvastig is ze ook maar dat moet je eerst ontdekken voordat je kunt zeggen: 'Niets mis met de jongedame.'
Rond haar zevende jaar begint ze met boeken verslinden en leest ze met enorm veel plezier alle encyclopedieën die ons huis rijk is en begin ik langzamerhand te begrijpen dat ze misschien wel heel erg trouw is, aan wie ze is. Ik verander en kijk met andere ogen naar haar en bedenk me dat je ook kinderen kunt hebben waarvan jij als ouder veel kunt leren. Een periode van volop genieten is begonnen. Haar manier van kijken, van beoordelen zonder te oordelen en haar argumenten zijn steekhoudend en ik ben zo blij dat ik haar moeder mag zijn.
Gisteravond vraag ik haar naar haar internationale project. 'Ach mam, dat is klaar.' Weer die verbazing op mijn gezicht want ik zou mijn moeder iedere pagina hebben laten zien, zij niet. Als ik er naar mag kijken, valt mijn mond op de grond. Ik heb in mijn werkleven vreselijk veel rapporten, verslagen en presentaties gezien die me nimmer zo hebben verbaasd. Samen met de jongeren uit Hong Kong hebben zij een project gedaan in de Engelse taal. Niet alles begreep ik (en mijn Engels is niet slecht) dus ik heb haar om uitleg gevraagd. En weer kan ik leren van haar. 'Mam, mochten we winnen, krijg ik dan wel een paspoort?' Ik moet lachen om die vraag want het kind in haar is weer aanwezig...
'Kris, wat is er gebeurd tussen de periode van grommen en nu?' 'Ach mam, ik zeg alleen iets als ik vind dat het zinvol is.'
'En weer heb ik geleerd van haar.'
Reacties
Een reactie posten