Flamingo

Als mijn 16-jarig nichtje even spontaan met haar moeder (mijn zus) op visite komt, word ik overvallen door een lading complimenten. Ze doet haar hand voor de mond want die nieuwe jeans van me maken mijn benen heel erg slank, zegt ze. 'Marissa, je bent net zo slank (benen) als ik.' Triomfantelijk draai ik een paar rondjes en oogst ik deze woorden als pleister op de wond: 'het geen-tarwe-dieet-voor-mij.'

Het maakt eigenlijk niet of je varkenspootjes of de poten van een Flamingo hebt, je hebt het er maar gewoon mee te doen, hè! Het zijn ook niet haar letterlijke woorden die me zo goed doen maar dat ze zo lief is om een aardig woord voor een ander over te hebben.

De hele middag voel ik me een sexbom eerste klas tot ik weer voor een controle naar het ziekenhuis mag. Ook al loop ik mijn mooiste kleren in dat huis rond, de deodorant heb ik in de aanslag. "Een ware held op sokken, dat ben ik."

Kleed u maar uit, mevrouw en gaat u maar even op de weegschaal staan. Nu sta ik nooit op een weegschaal en heb ik mijn eigen methodes om vast te stellen of er wel of niet iets moet gebeuren inzake de contouren, maar ik luister. De weegschaal springt op error... en ik lach, dit is een engeltje op mijn schouder dat me even tijd geeft om me voor te bereiden op de keiharde cijfers. Langzaam buig ik voorover en haal één oog van het slot... Hieperdepiep hoera... 3 kilo lichter dan vorig jaar augustus, zelfde gewicht als voor mijn zwangerschap (dus toen 30 jaar) en ik ben blij. Mevrouw... u mag even tegen de muur gaan staan, wij gaan uw lichaamslengte meten. En toen kwam de klap, ik zag het niet aankomen maar ik bleek gekrompen. Nog steeds weiger ik het te geloven maar de bmi van rond mijn 30ste is ineens een utopie geworden. Evengoed... de cardioloog was tevreden en ik heb letterlijk en figuurlijk een goed hart.

Ach wat maakt het ook uit of je een iets dikker hoofd hebt. Nog altijd beter dan het hoofd van een zuurpruim die zonder medische noodzaak continue crash-dieëten volgt (niet persoonlijk opvatten s.v.p., dit is mijn humor).

Toevallig loop ik mijn nichtje en zus in het ziekenhuis tegen het lijf .We besluiten om de dag gezellig af te ronden met een hapje en een drankje. Een bijzonder mooie arts loopt voorbij en wij draaien alledrie om. Helaas heeft hij ons niet horen fluiten en gezien hoe goed geconserveerd we rondlopen...

Ach!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Jaloers?

Zweefteefje

De piemel