Een eigen man

Natuurlijk weten wij, vrouwen, het wel van elkaar. Ook vinden wij het allemaal jammer zodra we er mee te maken krijgen maar we veranderen niet. Nee, net als mannen hebben wij ook onze onhebbelijkheden.

Mannen daarentegen zijn naar vrouwen toe niet altijd handig, hangen graag de jager uit en zijn redelijk overtuigd van zichzelf, vaak bij het narcistische af maar... ze zijn trouw aan elkaar! Zet een groep mannen bij elkaar en ze steunen elkaar en tonen zich een waar kuddedier met gevoel voor groepsverantwoordelijkheid.

Ons soort is behept met de onaardige vaardigheid om in crisistijden doodleuk te zeggen: Ik stel me neutraal op hoor, ik kies geen kant maar dit slag zegt eigenlijk... ik ben het niet me je eens en grijpt de eerste kans aan om achter je rug om even te evalueren met een vrouwelijke medestander. Wel zal een vrouw als het schip bijna is verdronken en tot inzicht is gekomen met excuses op de proppen komen. Dat zien we mannen dan weer niet doen, zij drinken samen een biertje, laten een boer en dat is genoeg!

En zo ben ik getuige van een gesprek van twee getrouwde vrouwen die snoeihard oordelen over de vrijgezellige dame die van bil gaat met een getrouwde man of een man in een relatie. Zij vinden dat een vrouw de regel moet hanteren: 'Handen af van de man van een ander.' Natuurlijk kan ik mijn mond niet houden en gooi ik als single even mijn idee hierover in de groep: "Ik ben niet verantwoordelijk voor die relatie en heb geen verplichtingen dus 'hoezo' ben ik dan een luis in de pels?" Een stortvloed aan argumenten volgt en ik antwoord dat ik vreemd gaan ook niet prima vind. Ik leg even uit hoe goed mannen soms kunnen zijn in het verbergen van een relatie, hoe vervelend het is als je er achter komt dat er een andere vrouw is. Mannen kloppen elkaar op de schouder bij een extra vangst en wij... wij gaan ruzie maken met elkaar.

Als ik op bank duik (alleen) denk ik nog even over dit gesprek na. Als ik zou doen wat mijn medesoort allemaal van mij verwacht, zak ik gegarandeerd in een diepe depressie. Ik zal mijn leven drastisch moeten veranderen en kom niet verder dan een etentje met mijn kind bij het plaatstelijke wok-restaurant want 'Wij vrouwen moeten toch 'normaal' doen?'

Misschien kunnen we soms even kijken naar hoe mannen in het leven staan en elkaar gewoon steunen. Misschien hoeven we ons niet te onderwerpen aan de stupide regels die wij vrouwen onafgesproken hebben vastgelegd. Misschien hoeven we niet onze emoties om te zetten in te veel eten of overdreven koopgedrag en kloppen we op onze dikke kont als een ware investering!

Als ik voor mezelf mag denken en spreken: 'mijn eigen man is een diamant en deze laat zich niet '1-2-3' vangen op de bank van een ander. Hij leeft, loopt ergens rond maar houdt zich ver van spelletjes spelen met vrouwen.'

Geniet van de liefde!


Voetnoot: er zijn normale mannen en vrouwen :-)