Lentepret

Blij!  Na jaren sporten, gezonde voeding, cursussen volgen met de blik op een mooiere toekomst, ben ik gisteren beloond. Dansend, gillend en vloekend liep ik door de kamer. Mensen om me heen konden niet stoppen met lachen. Bloemen aan de deur, shoppen voor een nieuwe garderobe en geplande etentjes voor mij op de agenda.  Ik heb gekregen waar ik zo hard voor heb gewerkt. Ik ben standvastig gebleven in mijn wens om een baan te vinden die bij me past. Ook ik heb genoeg afwijzingen ontvangen, die me van de wijs hebben gebracht. Angst heeft me vaak parten gespeeld. En dan komt er een mailtje binnen van mijn coach van UWV. Voor het eerst in mijn leven lees ik een persoonsomschrijving van mij waarbij het woord uitzonderlijk oftewel 'anders' met positieve woorden wordt onderbouwd. Deze mail heb ik veel terug gelezen om dit goed in mijn oren te knopen. 'Geloof me, zij heeft werk met me gehad.' Iedereen verdient een stap verder in het leven. Ik blijf me inzetten als taaldocent. A

'Mam, waarom ga je geen les geven?'  Ik schiet vol van het lachen en antwoord resoluut: 'Nee.' Mijn associatie met les geven heeft te maken met kinderen. Ik heb het moederschap altijd serieus genomen met als gevolg dat ik bijna klaar ben met deze materie. Mijn moeder zei altijd: 'als je het woordje 'te' er voor kunt plaatsen dan is het niet goed.' De eretitel 'Helikoptermoeder' vliegt bij mij thuis te  vaak in de ruimte. Mijn kroost vliegt bijna uit en mijn laatste stappen om haar zelfstandig de maatschappij in te laten gaan worden gezet. Nog even de puntjes op de I. Dan is het: 'Schop onder jouw gat, dan heb je de hele week wat.' 'Nee, je kunt niet wekelijks de was bij mij droppen.' En zo ben ik een paar weken geleden gestart met taalles geven. Ook kinderen hebben wel eens gelijk, concludeer ik. Het is nooit zwart/wit maar kleuren zien maakt de weg vrij voor ontwikkeling. Dat is een les die ik dagelijks op mijn bordje krijg. En

'Als vrouwen besluiten om alleen nog maar met pacifistische mannen te neuken, is er binnen een week wereldvrede.'  Als ze mij deze tekst appt, schiet ik vol van het lachen. Zij en ik weten al lang dat de macht bij de vrouwen ligt maar de kracht bij de mannen. Dat wij bekend staan als zeurzakken hebben we natuurlijk te danken aan ons halfslachtig handelen. We beginnen te zeuren als we onze zin niet krijgen. Je hebt zelfs vrouwen die op commando tranen eruit persen. Ik zou zeggen stop met persen want als de rek eruit is... Mannen krijgen altijd hun zin omdat ze gewend zijn aan jagen. Als ze een kilo vlees op tafel gooien, moeten we gewoon dankbaar zijn en ons snatertje toe doen. Gelukkig is de natuur, in de evolutie, niet zo ver gegaan dat wij al onze lippen kunnen samenknijpen om geluidjes te produceren. Onze bandjes in het bekkengebied zijn niet voorzien van een stembandfunctie en houden onze urine (tot voor de geboortes) netjes binnen kamers, tenzij extreme seks wor

De band Doe Maar zong prachtige liedjes in de tijd dat ik een opgeschoten jongere had kunnen zijn. De jongens gingen in militaire dienst terwijl de meiden vochten voor gelijkwaardigheid. We luisterden naar muziek net als de jonge mensjes nu. Als oude besjes gingen we naar een reünie van de band. Als vanouds kwam het opzwepende ritme onze harten binnen dansen. Muziek is van alle tijden. De invloed kan enorm zijn. Zo maak ik mij zorgen over het onvermogen om verbinding te krijgen met deze risicovolle doelgroep. 'Messen stekend, blusapparaten stelend, vreemd taalgebruik, feestjes te veel en een attitude met dure prularia in de zakken.'  Doorgeslagen polarisatie is niet van alle tijden, die is van nu. Vriendengroepen ontstaan en lijken essentieel om onderdeel van te zijn. Identiteiten worden ontwikkeld in een tijd waar ouders vaak geen grip meer hebben op hun kroost. Spreek de oudjes aan en de leerkracht op de basisschool krijgt agressie over zich uitgestort. De hulpverleners

Een hete zwoele zomeravond. 'Klinkt toch heerlijk?' Er waren tijden dat ik me dan van een barkruk liet glijden omdat de hitte overweldigend was. Een paar vriendinnen zullen het toeschrijven aan de glazen Baileys. 'Maris, nooit meer een rokje aan als we de kroegen in gaan.' En zo herinner ik me een paar avonden, waarvan je kunt stellen dat wij zonder pardon de bak in hadden kunnen draaien. 'Uitlokking, jonge jongens in de maling nemen, openbaar dronkenschap en verzin het maar...'De vrouwen prikten met hun ogen gaatjes in onze ruggen. Daar stonden de hitsige kerels in een cirkeltje om ons heen te draaien. 'Natuurlijk draaiden we nog een rondje met onze heupen.' Diverse ex-vriendjes kwam ik tegen en groette ze met mijn verleidelijkste blik en mompelde iets dat niet voor hun oren bestemd was. We gilden 'Next' en zo hadden we vooral zelf erg veel plezier. Nooit namen we iemand mee of gingen we met iemand mee. Gewoon braaf naar huis en glazen water d

'Geef ze een maand Netflix.' Met grote verbazing kijk ik naar de tips van de deskundigen die kritiek hebben op de toonzetting en benadering van Rutte. Generatie Z (Gen Z) heeft een andere aanpak nodig dan wij. 'De hoorntjes groeien uit mijn hoofd.' Dat onze generatie klaarblijkelijk niet in staat is om ze te bereiken met een informatieve boodschap. 'Omkopen is de nieuwe pedagogische oplossing.' En zo word ik getraind door mijn dochter op gebied van hun communicatiestijl. Woorden als high-  key en low- key slingert ze om mijn oren. Als ze doorheeft dat ik er geen reet van begrijp, gebruikt ze simpele voorbeelden, in de taal die ik begrijp. Ik betrap haar op een constructieve benadering waardoor ik niet de hakken in het zand zet. Sterker nog, ik lach me slap om mijn low- key kennis gecombineerd maar met mijn high- key leergierigheid. Ze verraadt hiermee ook de oplossing voor de geleerden, bestuurders en pedagogen. Patronen zijn van alle tijden. De jeugd van te

Tegenwoordig kijk ik datingshows. Ik ben niet meer op de markt maar evalueer graag mijn loopbaan over de rug van een ander. Mijn prins is nooit gekomen maar ik voel me niet minder Queen dan met gepeupel aan mijn zijde. Ik tel even mijn relaties bij elkaar op en dat zijn er niet zoveel (gelukkig). Mijn hart is vaak gebroken maar dat had niet te maken met een relatiebreuk. Diverse keren ben ik gevallen. Totaal mijn schuld.  Als ik toen had begrepen dat het niet om woorden ging maar om daden had ik ze direct kunnen elimineren. 'Ik was een beetje dom.'  En zo kijk ik naar Gaby op videoland en zie haar twijfel. Met trillende eierstokken bekijkt ze de mannen als potentiële 'papa' van haar kind. Nu neem ik haar niet kwalijk dat ze op een roze wolk zit als een gladjakker haar probeert te imponeren met zijn verhaaltjes. Ook de lieve rustige man die veel te jong is, zijn huilende moeder tevreden moet stellen, vind ik vertederend. Een stemmetje klinkt door in mijn hoofd.