Lentepret

Als ik zeg dat ik links politiek georiënteerd ben, zal niemand zich verbazen. Dat neemt niet weg dat ik ook standpunten van rechtse partijen omarm. Het past niet bij me om me in een hokje te stoppen en zo beschouw ik graag het leven in al haar facetten. Nu de discussies langzamerhand dreigen over te slaan tot verbaal geweld, wil ik ook graag een plasje hierover doen. Mensen vechten over racisme, over de 1,5 meter- samenleving en demonstrereren zich het schompes. Walgelijk. Ik strijk neer met mijn zwarte vriend die me gekscherend een wwbm en negerslet noemt. Terwijl wij kijken naar een uitzending van VI waar Derksen, klaarblijkelijk, met de bek over het grint moet, vraag ik hem of hij het woord zwart als beledigend ervaart. Ik kan me het inderdaad niet voorstellen. Ook ik ben uitgescholden voor kaaskop en nog wel meer minder fraaie benamingen maar heb die scheldpartijen over uiterlijkheden nooit serieus genomen. Als ik voor de spiegel sta in mijn nakie, kan ik nog wel meer bedenken,

Vandalisme Het gaat me veel te ver dat mensen beelden van hun voetstuk halen. Ook begrijp ik niets van de agressie die men verspreid om hun punt te maken. Ondanks dat dit wellicht een logisch gevolg is van onenigheid, voor menigeen. Standbeelden, kunstwerken, straatnamen alles ligt nu onder een vergrootglas terwijl ik van mening ben dat we absoluut niet moeten gaan vernielen of verwijderen. Het duiden van de geschiedenis is een belangrijk instrument om niet de kop in het zand te hoeven steken. Suriname Mijn vakantie in Suriname was bijzonder om diverse redenen. Een ogenschijnlijk rijk land dat gebukt gaat onder armoede. Het potentieel is echter groot. 'Bauxiet, goud en prachtigen bomen.' Nu Bouterse waarschijnlijk de bak indraait hopen we het beste er van. De Chinezen zijn de beste handelaars van de wereld en de vrachtwagens met gekapte bomen versperden onze wegen. Het land met haar liefdevolle inwoners is verpauperd en kenmerkt zich door mensen die van dag tot dag le

Lang geleden moesten we basisscholen bezoeken omdat onze spruit aan haar ontwikkelingsreis mocht gaan beginnen. Een gesprekje met een schooldirecteur viel bij mij niet in goede aarde. We hadden vastgesteld dat de leerlingen allemaal dezelfde witte kleur met bijpassende blonde kuikenhaartjes hadden. 'Mevrouw, dat krijg je nu eenmaal in dit soort woonwijken.' Verbaasd was ik om te horen dat bij het ontstaan van deze woonwijk al een onbewuste selectie plaats had gevonden. Ik humde dat ik het niet gewenst vond maar de andere school was gebaseerd op godsdienst dus ook geen optie.'Nu is les krijgen over godsdiensten een groot goed maar maak dan niet de keuze om een paar te benoemen en de rest onbesproken te laten. Ik ben voorstander van kennis vergaren zonder subjectief tintje. Voor mijn dochter wilde ik dat zij zelf kon gaan onderzoeken, hoe de wereld in elkaar zit. Mijn dochter werd op de eerste schooldag huilend in de hand genomen door een heel klein mooi halfbloed meisje.

Vreemd om te zien dat duizenden mensen op elkaar gepakt op de dam staan. De angst voor Corona en de wil om het virus op een intelligente wijze door de samenleving heen te laten gaan was minder groot dan menigeen kon bedenken, voordat de demonstratie tegen racisme van start ging. De burgemeester van Amsterdam greep niet omdat dit louter en alleen beslecht kon worden met geweld. Dat is een ongewenste combinatie, vindt ze. Applaus voor deze heldin! Een groot deel van Nederland zal over haar heenvallen maar ze maakt op mij de indruk hiervan niet onder de indruk te zijn. Natuurlijk zijn er ondernemers die door de maatregelen getroffen worden en dit moeilijk te verteren vinden. Ik heb nog nooit meegemaakt dat zwarte mensen een subsidie krijgen om hun leed te verzachten. Vaak stellen ze zich voorzichtig op omdat ze meestal al een achterstand hebben. Ook de gastarbeiders uit Polen komen als flitsberichtje in het nieuws omdat zij een potentiële brandhaard zijn voor Corona. De discussie zou

Perhaps, you are emigrants from The Netherlands or you use the translate-modus to read my blogs. Anyhow, as I am grateful for readers abroad, the least I can do is take some effort to write in a more known language in order to thank you for reading. It has been a journey to stop publishing my blogs on Facebook, as the biggest amount of readers reached my blogsite via this channel. As times and needs change, the personal reason to stop there was more important to me than growing numbers on my blog Lentepret. Though writing will always be my love and I kept doing it, despite the decreasing numbers in the first years. I am still using Instagram and Twitter to announce new blogs. These two channels are more applicable to me as a person, more new people, more news, more interesting highlights, less people selling their lives. I recently read a big amount of people are looking at possibilities to the transition to the joy of missing out in stead of the fear of missing out. I can honestly

Als ik wakker word, heb ik pijn in mijn rug. 'Hieperdepiep hoera, je bent jarig en loopt tegen de magic number, beginnend met een 5 aan.' Het is merkwaardig dat je ouder wordt (waar ik ontzettend blij mee ben) en toch vast moet stellen dat de hersenen het getalletje niet lijken te begrijpen. 'Is het de angst voor aftakelen, of is het leven simpelweg te mooi en is het ouder worden ook een tocht naar de eindstreep?' Mijn tweelingzus belt me en een verjaardagsliedje (met veel improvisatie en uitmuntende synchroniciteit) zingen we uit volle borst. Onze humor is opbeurend met een zwartgallige ondertoon. Ook lachen wij altijd om onze eigen grappen (wordt niet altijd gewaardeerd). 'Enfin, wij begrijpen elkaar en vegen de tranen van ons gezicht.' De realiteit is dat wij op elkaar aangewezen zijn. Al jaren missen we onze ouders. We kiezen ervoor om voor de lach te gaan. Soms halen we herinneringen op en kunnen we inmiddels het gemis een plekje geven. We denken aa

'Dankzij rechts, krijgen wij een financieel steunpakket.' 'Ik ben het wel zat hoor dat thuiszitten en dat alleen maar voor ouderen die misschien nog maar even te leven hadden.' 'Ik word gek, de muren komen op me af.' Een paar opmerkingen van mensen, die tot mij zijn gekomen. Ik rol met mijn ogen op een niveau dat ik me, in ieder geval, aan lichaamsbeweging heb schuldig gemaakt. Gelukkig behoren wij, eindelijk, tot de groep normaal. Niet dat dat een pure ambitie was maar ironisch is het zeker. We hoeven alleen maar ons eigen leven te leiden, met een handjevol mensen om ons heen, zonder veroordeling. Het zal geen geheim zijn dat ik niet hou van allerlei verplichtingen en tradities. Ik ben gelukkig met mijn kwispelende hondje, mijn obese kater, mijn puberende dochter een paar lieve vrienden en mijn overgebleven familie om me heen. Ik gun iedereen het beste en ben blij met het humanitaire overheidsbeleid. 'Iedereen verdient hulp, in welke vorm dan ook.'