In hetzelfde humanitaire schuitje

'Dankzij rechts, krijgen wij een financieel steunpakket.' 'Ik ben het wel zat hoor dat thuiszitten en dat alleen maar voor ouderen die misschien nog maar even te leven hadden.' 'Ik word gek, de muren komen op me af.' Een paar opmerkingen van mensen, die tot mij zijn gekomen. Ik rol met mijn ogen op een niveau dat ik me, in ieder geval, aan lichaamsbeweging heb schuldig gemaakt.

Gelukkig behoren wij, eindelijk, tot de groep normaal. Niet dat dat een pure ambitie was maar ironisch is het zeker. We hoeven alleen maar ons eigen leven te leiden, met een handjevol mensen om ons heen, zonder veroordeling. Het zal geen geheim zijn dat ik niet hou van allerlei verplichtingen en tradities. Ik ben gelukkig met mijn kwispelende hondje, mijn obese kater, mijn puberende dochter een paar lieve vrienden en mijn overgebleven familie om me heen.
Ik gun iedereen het beste en ben blij met het humanitaire overheidsbeleid. 'Iedereen verdient hulp, in welke vorm dan ook.' Een veroordeling van mijn kant over mensen die hulp aannemen zul je niet snel horen, hooguit een paar kritische noten naar eigen verantwoordelijkheid nemen. En dan de oudjes: 'Wat hou ik van deze mensjes.' Bijzonder mooie gesprekken, vaak lopen ze iets gekromd door de slijtage van het leven. De linkse politiek draag ik ook een warm hart toe. De partij van de dieren kon het niet laten om in aanvang van de crisis een sneer uit te delen: 'Als we de diertjes met rust hadden gelaten dan was dit niet gebeurd.'

Maar wat fijn dat, nu we allemaal in de misère zitten, alle handjes omhoog gaan. Klappend en ontvangend staan we gebroederlijk in de rij, met iets meer ruimte tussen de mensen dan we gewenst zijn. 'Wat een feest!' Geen stinkende zweetoksels in de supermarkt die jouw neus binnenwandelen, nooit meer een ongemakkelijke date met een man die alleen maar kijkt of je 'fuckable' bent maar nu echt moeite moet doen om je te leren kennen. Geen afleiding meer van jouw eigen leven en een confrontatie, van jewelste voor velen, om toch maar eens met jezelf te kunnen zijn. Hoge boetes voor raddraaiers, die zich niet houden aan de regels. Het doet me denken aan een bijna dictatoriale staat maar dankzij de humanitaire aard dat vergelijk niet kan doorstaan. 'Of ik er last van heb?' Welnee, ik omarm de maatregelen omdat ik vertrouwen heb in de geleerden, vertrouwen heb in de les die wij allen te leren hebben. De ene leert iets makkelijker dan de ander en daar zal de maatschappelijke schoen wellicht gaan wringen.

Ik loop op mijn blote voeten door het zand.

#crisis #corona #overheid #humanitair #hulp #saamhorigheid #basisbehoefte #maslowpiramide #geluk #gezondheid #vertrouwen #unite #basicneeds #happiness #global #worldwide #join #opportinuties #abetterworld #peace #health #together