Genetische imperfectie
De tand des tijds heeft mij ook te pakken. Ook al is het relatief mild voor me, in de snelle waarneming. Met een gezonde dosis tevredenheid over hoe ik er bij loop, kijk ik ook kritisch naar mijn lichaam en zie ik echt wel dat er elementen zijn die niet geheel in de pas lopen met wat we gewenst hebben, ooit. Met een verworven allergie (enkele jaren geleden) zijn er momenten dat mijn huid van mijn gezicht schilfert en mijn buik zich opblaast tot standje vier maanden vermeende zwangerschap. Het te hoge vetpercentage (een paar jaar geleden) is, voor zover mogelijk, in de kiem gesmoord. De hoge hakken hebben al lang niet meer geklik-geklakt op mijn houten vloer en mijn amper 1.60m heb ik gewoon omarmd. Het leven is meer dan een snelle gefilterde foto op een accountje. Mijn ouders zaten ooit bij de huisarts omdat hun kindjes zo klein bleven. En als de huisarts mijn ouders confronteert met hun eigen lichaamslengte zien ze in dat het een logisch gevolg is van de wetten van de natuur. &