Proost op het leven

Een arm om me heen van mijn beste vriend, mijn zus duikt bovenop me en geeft me de knuffeldood, een andere vriendin komt binnenwandelen met een tas vol lekkere hapjes en mijn bff-je is net als ik confuus van het gesprek dat we hebben gehad in het ziekenhuis. 

Ik kan me niet herinneren hoe lang het is geleden dat ik me fysiek zo goed voel maar de periodieke post-oncologische controle is van grote invloed op mijn lichaam en geest. Angstig zijn is ongrijpbaar en helaas heb ik nog geen remedie ontdekt om dit onder controle te krijgen. Alle positiviteit van mensen die van me houden ten spijt, wandel ik, met de ziel onder de arm, de kamer van de arts binnen. Mijn vriendinnetje en vriendje gaan altijd trouw met me mee en ook dit keer. Ik kan mijn vinger er niet op leggen, mijn angst is groter geworden. 

De arts lacht niet, doet hij normaal wel. We kijken elkaar aan en denken allebei: 'Misse boel.' De resultaten van het onderzoek worden gedeeld en de meeste waarden zijn goed maar.... er is iets gegroeid. Mijjn hoofd loopt rood aan en ik draai me van de arts af en praat in het luchtledige. 'Mevrouw, we willen deze plek graag verder onderzoeken maar wees gerust, het is een kleine kans dat het kwaadaardig is.' Terwijl ik roep dat ik dit niet meer wil, zegt een stem: 'Willen is anders dan kunnen.' Ik stem in. 

Een slopende week volgt. Mijn vrienden, zusje en meisje hebben hun stinkende best gedaan om me gerust te stellen en af te leiden maar niets werkt. Als ik de uitslag krijg, heb ik vele scenario's bedacht maar was ik de meest eenvoudige vergeten. Ík spring een gat in de lucht en wandel schoon en gezond naar buiten. Mijn arts roept me nog na: 'Mevrouw Wevers, u heeft voor hetere vuren gestaan dus wees niet zo bang.' Deze woorden galmen nog een paar keer flink door mijn hoofd maar ik weet dat kanker voor altijd in mijn hoofd zal blijven en mijn gezonde verstand niet sterker zal worden. 

Dit keer gaan we het vieren en niet afgepijgerd op de bank hangen (ik heb immers ook nog gesport voor het moment des oordeels). Samen met mijn allerliefste meisje en bff-je proosten we op het leven.

'Proost.'

#kanker #ziekte #angst #leven