Resolutions

Ik ben voornemens om komend jaar weer gewoon mezelf te zijn. Daar hoef ik, naarmate ik ouder word, steeds minder mijn best voor te doen. 

Als ik de sportzaal binnenloop steekt mijn personal trainer me de hand uit: 'Ík zie het al je hebt jouw handen nog!' 'Ík haat vuurwerk', is mijn respons. 'Én, heb je goede voornemens voor dit jaar?' 'Ík haat voornemens', meneer de trainer. De trainer begint te lachen en deze jonge god van 30 lentes voelt zich bevrijd want hij moet dit kutverhaal natuurlijk bij iedereen houden. Klantgerichtheid noemen ze dat. Hij steekt van wal over hoe stupide vuurwerk is en ook al die voornemens die men eens per jaar neemt en binnen drie weken in de prullenbak gooit. 'We gaan er even flink tegen aan hoor, de eerste les in het nieuwe jaar, roept hij vanuit zijn automatische marketingpiloot.' Ik blijf gewoon mezelf en denk: 'We zullen zien of ik mee doe.' In de avond stuur ik hem een petitie vuurwerkverbod en hij tekent. Geen woorden aan vuil gemaakt maar gewoon weten wie je wat kunt vragen. Natuurlijk hoor ik in mijn hoofd mensen al zeiken, janken en zeuren over het feit dat wederom een traditie wordt afgenomen. Gaan we lekker weer massaal op social media tekeer en organiseren we wandeltochten met sterretjes. Ik zie het probleem niet: 'lichaamsbeweging en vrolijkheid.' Ik vind het een mooie vorm van demonstreren, klagen en protest. Als ik bestuurder van Nederland zou zijn, zou ik een paar vinkjes zetten achter deze beweging naar normaal functioneren. 'Mensen houden centen over om eens echt lekker gezond te gaan eten.' 

En zo bekijk ik in alle rust het nieuwe jaar. Ergens ver weg van ons worden raketjes gelanceerd terwijl de koala's vluchten voor het vuur. Ook zie ik de bron van 'Me-Too' kreupel op tv verschijnen (nadat hij uit de limousine is gestapt) en blaft mijn hondje nog steeds schor. De miljoenen van de staatsloterij zijn ook aan mij voorbij gegaan (omdat ik mijn geld in de wallet had laten zitten en feitelijk het lot niet had betaald). Enschede voor de tweede keer in de prijzen dus statistisch bekeken maak ik geen schijn van kans meer om ooit dit te winnen. 'Wat een geluk, 15 euro terug geboekt op mijn rekening en overheerlijke glutenvrije producten gekocht van dat geld.' Je kent die afdeling wel: 'Daar waar vroeger altijd de oude wijven stonden en niet wisten wat echt genieten was.' 

Tegenwoordig is het anders, veel jongeren zijn overgegaan op een vegan of vegetarische leefstijl en maken centjes over voor 'Red de Koala.' Deze groep bestaat natuurlijk uit bijzonder vreemde snuiters omdat ze nadenken over de wereld en haar problematiek. Het is beter om gewoon vast te houden aan tradities want je kop gaat er af als je je hierover kritisch uitlaat. Ik steun de jeugd en beweeg vrolijk met ze mee in een veranderende wereld. Waarschijnlijk is het een wonder dat ze uit ons geboren zijn want ze zijn een stuk toleranter en buigzamer dan menig ouder. 

En zo heb ik traditiegetrouw ook voornemens of zeggen we tegenwoordig: Resolutions? Ik neem me voor om eerst mijn verstand te gebruiken alvorens ik me in mijn gevoel laat meeslepen. En die squats, die krijg ik gewoon onder de knie door te oefenen, veel oefenen. 

Ik wens alle mensjes en diertjes wereldwijd een toekomst, ver voorbij 2020.

#resolutions #voornemens #2020 #koala's #iran #sport #bewegen #jeugd