Genetische imperfectie

De tand des tijds heeft mij ook te pakken. Ook al is het relatief mild voor me, in de snelle waarneming. Met een gezonde dosis tevredenheid over hoe ik er bij loop, kijk ik ook kritisch naar mijn lichaam en zie ik echt wel dat er elementen zijn die niet geheel in de pas lopen met wat we gewenst hebben, ooit.

Met een verworven allergie (enkele jaren geleden) zijn er momenten dat mijn huid van mijn gezicht schilfert en mijn buik zich opblaast tot standje vier maanden vermeende zwangerschap. Het te hoge vetpercentage (een paar jaar geleden) is, voor zover mogelijk, in de kiem gesmoord. De hoge hakken hebben  al lang niet meer geklik-geklakt op mijn houten vloer en mijn amper 1.60m heb ik gewoon omarmd. Het leven is meer dan een snelle gefilterde foto op een accountje.

Mijn ouders zaten ooit bij de huisarts omdat hun kindjes zo klein bleven. En als de huisarts mijn ouders confronteert met hun eigen lichaamslengte zien ze in dat het een logisch gevolg is van de wetten van de natuur. 'Je wordt geboren met een genetisch pakketje en als je mazzel hebt dan krijg je van beiden de plusjes.'

'Maris, wat heb jij enorm witte benen.' Een zwart been wordt naast mijn been gelegd om de woorden kracht te geven. Ik geniet van dit contrasterende verschil en zeg: 'Jezus, wat ben jij zwart.' Natuurlijk is mijn reactie er eentje waarop niet werd gerekend en al snel liggen we dubbel van het lachen. 'Kijk, ik kan naar de zonnebank gaan of tanningspray gebruiken maar we kunnen moeilijk het bad vol laten lopen met een bleekmiddel.' Krampachtige communicatie over huidskleur, geslacht, lichaamslengte is aan mij niet besteed. 'We worden geboren zoals we worden geboren.'

En zo kijk ik meerdere keren naar een documentaire over mensen met een eetstoornis. Iemand die in mijn hart zit, die dichtbij mij staat lijdt al decennia aan demonen die voor mij niet grijpbaar zijn of begrijpelijk zijn. Ik realiseer me dat niemand onbeschadigd aan de overkant komt maar deze duivelse strijd ervaar ik als een overdreven geschenk waar sommige mensen mee hebben te dealen. Nu vind ik een grotere omvang geen probleem want schoonheid komt bij de mooiste mensen van binnenuit maar ik wil graag begrijpen waarom sommige mensen zo destructief zijn. En dan in het bijzonder waarom mensen waar ik van hou dit gevecht hebben. De laatste maanden is er een zinnetje dat in mijn hoofd danst: 'Zolang we elkaar begrijpen, kunnen we er het beste van maken.' Het is zowel de realiteitszin als de veroordeling van de buitenwereld die van verwoestende kracht kan zijn.

Ondanks alle tegenslag die ik heb mogen ervaren dank ik mijn ouders (mijn dwergjes) voor een totaal gebrek aan schaamte en begrijp ik nu waarom ze me ooit probeerden te doordringen met de woorden: 'Mensen zijn niet zo leuk als dat ze lijken.'

#lief zijn en #lekker #ruiken, #imperfectie #body #mind #maatschappij #realiteitszin #genen #stoornissen



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Jaloers?

Afbeelding
'Huh,  als ik de statistieken van de blog bekijk, komen de meeste lezers uit de Verenigde Staten.' Ik check het toch nog even een keertje omdat ik (voordat ik dit van de daken ga gillen, enige bescheidenheid tot me probeer te nemen om vervolgens toch te gaan gillen). Bescheidenheid siert de mens. Mijn nederigheid zit meer in mijn stijl van leven.  Jaloezie en hebzucht zijn eigenschappen die ik van veel mensen erg onaantrekkelijk vind. Of het nu jaloezie is omdat een ander iets heeft dat jij graag wilt hebben of omdat jij een dikke kont hebt en ik niet. En zo liep ik vanochtend in een topje met sportbroek de gym binnen omdat ik vind dat mijn hete lichaam niet totaal bedekt hoeft te zijn. Het kostte me moeite want mijn buik slinkt maar is nog prominenter aanwezig dan ik had gewild. Mooie meisjes, mooie jongens wandelen daar rond en ik kan alleen maar spijt voelen over de jaren dat ik zo strak was en mezelf ook in de mineur stemde. De bokstrainer vraagt aan me of ik iemand
Meer lezen

Zweefteefje

Afbeelding
Jaren geleden raakte ik geïnteresseerd in een tweetal symbolieken van verschillende culturen of beter gezegd leefstijlen. De Japanse Geisha en de boeddhistische monniken. Als je je er niet in verdiept is de rode draad geheel onduidelijk. Daar waar de Geisha vaak wordt neergezet als entertainmentdame voor de heren, is de monnik in al zijn eenvoud opvallend. Rond mijn midlife (MLF) en de puberfase van mijn dochter weet ik wat ik eindelijk wat ik had willen doen, (later als ik groot ben). 'Alles dat de mens beweegt, al dan niet cultureel gestuurd heeft mijn bijzondere aandacht.' En zo liep ik een paar jaar geleden in de metro in Parijs waar een monnik uit Colombia me staande hield. Zijn oog was op me gevallen en hij wilde weten wie ik was, waar ik woonde en waarom ik in Parijs was. Dit gesprek heeft me intens geraakt omdat deze 'gelovige' man vanuit al zijn oprechtheid en eenvoud interesse in mij toonde. (Ik, ontaarde westerling).' Ik ben overtuigd van het feit dat
Meer lezen

De piemel

Afbeelding
Mannen vragen zich al jaren, zo niet eeuwen, af of de lengte van de piemel belangrijk is voor een vrouw. Ze staan als kleine jongetjes vergelijkend warenonderzoek te doen, in de kleedkamer van de voetbal. Gemoedelijk drinken ze samen een kopje thee, ketsen elkaar op de schouder en lopen met de krulspelden tussen de benen het veld weer op. Enfin... je hebt vrouwen die dat gedoe met dat apparaat toch al na jarenlange sleur überhaupt niet meer belangrijk vinden maar over die vrouwen heb ik het niet. Ik heb het over vrouwen, die ondanks dat ze zelf ook niet perfect zijn, altijd maar de mond houden als de vraag wordt gesteld. Erger nog, ze geven dan een antwoord waar je feitelijk als man geen ruk mee kunt. 'Schat, ik vind het gewoon fijn met je.' Ze drukken dan even een stokbroodje in de mond en hebben geheime gedachten over de dingen die er toe doen: de boodschappen, de was, wat gaan we eten en wie rijdt er naar de sport...' Hoe kleiner het gereedschap, hoe groter het afd
Meer lezen