Opgeruimd staat netjes
'Luister, ik heb op Tinder gezeten en een paar dates gehad en alles ook weer op standje stil gezet.' 'Oh ja, ik heb ook een date afgezegd omdat mijn onderbuikgevoel zei dat ik niet moest gaan.' De reactie van deze man was briljant: 'Mooi dan ga ik voetbal kijken!' De dates waren prettig, vriendelijk maar ik heb zo het idee dat ik geen onderdeel meer ben in deze 'wereld'. (Niet meer onderdeel wil zijn, in ieder geval niet op het moment). Ik weet dat ik dit als opdracht heb gekregen en dat ik behoorlijk eigenwijs ben. Maar het is toch niet zo dat ik alles moet doen omdat iemand anders zegt dat het goed voor me is?' Hij kijkt mij aan en houdt verder zijn mond gesloten (daarom hou ik van hem).
Ruim negen jaar ken ik hem en hij is de enige man die ik als serieuze kandidaat zou overwegen. Hij helpt me ook als de plafonds gesaust moeten worden of komt langs als ik ziek ben (en er afgrijselijk slecht uit zie). Hij is geïnteresseerd in mijn leven en babbelt gezellig met mijn dochter. Ook trof hij mijn vader voor zijn dood, op de valreep en vond het geweldig om dat nog te hebben mogen meemaken. (Mijn vader was bijzonder, zeg maar). Als er geen omstandigheden waren, waardoor wij niet samen konden zijn, dan had ik hem in mijn collectie gezet. Hij lacht om mij en iedere keer als hij weer richting huis rijdt krijg ik een lief bericht. Ik denk dat hij mij heeft laten zien waarom ik geen behoefte heb aan het gedoe. Ik ben alert en ook al drukt menigeen mij op mijn hart dat ik meer vertrouwen mag hebben in de labbekakken, mijn intuïtie heeft mij nog nooit in de steek gelaten.
'Ik ga niet verzamelen om me te conformeren aan het standaard gedrag van vrouwen. Ik verzamel liever waardevolle vriendschappen dan een lange lijst in mijn 'whatsapp'. Ik hou gewoon van een opgeruimd leven.'
Reacties
Een reactie posten