Lentepret

'Goedemorgen jongedame!'  De man brengt me een kopje thee en haalt even diep adem. 'Vertel eens, hoe is het de afgelopen weken met je gegaan?' 'Meneer, er zijn me een paar dingen overkomen, een paar dingen opgevallen maar laat ik beginnen met de opdracht die u mij gaf.' 'Ik vond het een geweldige opdracht en ben u dankbaar! Ook al zou ik willen dat ik niet hem zo had behandeld, ik vind het enorm fijn dat ik met de billen bloot ben gegaan. Ik heb gekozen voor de meest kwetsbare vorm (op Internet) en het deed geen pijn. Ik kreeg enkele berichtjes, telefoontjes en een bloemetje met chocola. Diep in mijn hart hoop ik dat hij dit heeft gestuurd maar ik respecteer ook dat als iemand anoniem wil zijn, ik diegene anoniem moet laten zijn. Laat mij maar lekker dromen dus.' 'Gefeliciteerd Marissa. Je bent voor deze opdracht geslaagd.' En zo pak ik nog een paar onderwerpen om te bespreken. Na een klein uurtje, een handje vol tranen, stap ik we

Ook al haal ik (vaak en graag) mannen door het slijk (in geschreven woord): 'ik hou van mannen.' Misschien ben ik jaloers op bepaalde eigenschappen, die zij van nature hebben gekregen. Ik zou willen dat ik net zo zelfverzekerd zou zijn, dezelfde startpositie heb als het gaat om werk, carrière en vrijstelling van huishoudelijke taken (zodra er een partner in beeld is). Ook vind ik de enorme doelgerichtheid (bij veel moeite moeten doen, gewoon vertrekken) geweldig. Zodra ze een middelmaatje (of kleiner) hebben, praten ze over 'de magie van kriebelen'. 'Werkelijk, ik vind mannen geweldig!' En zo omring ik me al jaren met mannen, zij vullen de bijzondere vriendenkring maar wat graag op. 'Vreselijk, wat hebben zij een lol als ik me druk loop te maken.' 'Ik misbruik ze vaak' (wel te laat overigens dus weinig succesvol tot op heden). Als zij mij dicteren wat ik moet doen of zeggen tegen een potentiële lover, gaat het ineens goed met het verstevig

Als ik iets heerlijk vind om naar te kijken of te luisteren zijn het wel sprookjesverhalen. Ik duik graag neer op mijn bank voor Assepoester. 'Sprookjes zijn de wereld nog niet uit als zij prinsesje wordt.' In de wereld is een discussie ontstaan over gewenste aanpassingen in de eeuwenoude mooie verhalen. Doornroosje mag niet wakker worden gekust door een prins want het is niet aan haar gevraagd dus ongewenst (rare conclusie overigens). Ik droom even lekker verder en (in gedachten) lig ik op een heerlijk bed met bloemen om me heen. Ik zie ze alleen niet (ook jammer). De mooie man kust me wakker en ik ben dolgelukkig. Ik kan de bloemen zien en samen met de heerlijkheid leef ik 'happily ever after!' 'Oh ja... Roodkapje schijnt ooit verkracht te zijn in het bos', (niet gewenst maar wel de realiteit van het leven, ik denk aan Anne als één van de velen die dat is overkomen). En dan hebben we nog de meest irritante discussie ooit betreft het 5 'decemberfeestj

En vandaag was het dan zover, ik had me zelf een verwenmoment besteld. Als je me aan het huilen wilt krijgen moet je me van die momenten cadeau geven (een moment is ook goed). 'Wie het kleine niet eert...'  En zo heeft een vriendin van me ook een mooi cadeau bedacht, deelde ze me mee. Het woord cadeautje maakt me al vreselijk blij en als zij er om kan lachen ben ik van de partij. 'Marissa, heb je specifieke wensen voor wat betreft een man?' En zoals ik ben stort ik mijn niet-realistische wensenlijst over haar uit. Ze geeft me, na dit relaas, de spelregels: 'je hoeft niet te praten, hij hoeft jou niet leuk te vinden dus stop maar met entertainen' 'Wat wil jij?'  Ik kuch even, krab achter mijn oor en schrap de inhoudelijke wensen rondom de man en concentreer me op het fysieke deel. Daar gaan we weer, groter dan 1.80m, alles in verhouding, grote handen of voeten (zijn het eigenlijk de handen of de voeten, bedenk ik me stiekempjes), mooi gebit,

'Tegenwoordig is de monstermaat voor mannequins maat 40', hoor ik de prachtige dame zeggen. In mijn hoofd dreigt er iets mis te gaan. Was ik vroeger met mijn kleine maatje te dik, ben ik nu weer te dun.  De lichaamslengte zal ik verder niet meenemen in dit verhaal. Een paar vriendinnen van mij zijn van die vrouwen met ronde vormen (dikke tieten en volle bips) en ze zeuren altijd daarover. Ook ik ben teleurgesteld over een paar onderdelen van mijn lichaam maar heb doorgaans het vermogen om daar me te dealen. Ik probeer altijd te relativeren, al dan niet ten koste van minder -of meerbedeelden. ‘Je zal maar lelijk zijn met een dramatisch rotkarakter en dan nog moeten proberen om gelukkig te zijn. Echt hoor, ze zijn er!’ ‘Chapeau!’ Of je bent een man, kleiner dan 1.80 m en hebt alles in verhouding inclusief de piemel , in het bezit van een BMW als ego-verlengstuk. ‘Jeetje… wat kan het leven ruw zijn.’  ‘Mam, als een man zegt 'eentje' te hebben van 18 cm,

Als ik om zeven uur in de ochtend (zondag hè!) mijn bed uit stap, weet ik waarom. Ik heb een missie en een deadline voor 11.00 uur. Ik mopper naar de Nespresso en vraag me serieus af waarom het zo lang duurt dat dat lampje stopt met knipperen (ik heb koffie nodig). Het blijft te lang knipperen net als ik dat vaak heb gedaan maar uiteindelijk staat het lampje op standje stabiel (net als ik altijd). Het leven is een spelletje, ja, nee... ga naar de gevangenis, wacht een rondje en knallen maar. Yes... de koffie staat voor mijn neus, de laptop werkt en ik ga aan de slag met een nieuw project. Komend jaar heb ik een paar plannen waar ik een en ander voor moet voorbereiden maar "last minute' als ik in alle opzichten ben, krijg ik het ook altijd weer voor elkaar. Velen verklaren mij voor gek als ik ze in diepste geheim mijn plannen voor komend jaar vertel maar ik ben vastbesloten. Het afgelopen jaar heeft me geleerd dat er veel kan wegvallen, in alle opzichten, maar dat je altijd

Lentepret: Domweg gelukkig : Prioriteiten stellen: 'eerst ik, dan wij en dan zij.' Denk nu niet dat ik dit heb bedacht maar ik volg de afgelopen weken adviezen...