Lentepret

Met lood in mijn schoenen, loop ik zwetend van angst de poli van het ziekenhuis binnen. Vandaag ga ik horen wat er precies aan de hand is en wat er moet gaan gebeuren. Voorafgaand aan deze afspraak heb ik twee weken geleefd tussen hoop en vrezen. Ik heb gehuild, geschreeuwd, gelachen en to do - lijsten gemaakt en afgehandeld. Enkele zinloze scenario's heb ik ook geschreven en laat dat nou mijn eigenaardigheid zijn: 'De economie vaart er wel bij!' Een nieuwe bank, nieuwe gordijnen, nieuw ondergoed en pyjama's en niet te vergeten een voorraad shampoo, tandpasta en deodorant. In de wachtrij bij de poli word ik ongeduldig en de rij wordt groter en groter. Ik smeek het universum dat de artsen niet uitlopen en roep: 'drie in de rij, kassa erbij.' Mijn wens wordt direct ingevuld en ik doe er nog maar een paar in gedachten. Als ik om me heen kijk, zie ik alleen maar oude mensen en ben ik toch echt een jong meisje. Ik kijk naar mijn vriendin en zeg verdrietig: 'Z

Lentepret: kwetsbaar : Als ik me laat vallen in de wachtkamer van de huisartsenpost ben ik oprecht volledig uitgeput en is de pijn niet meer dragelijk. Ik hoop op ...

Als ik me laat vallen in de wachtkamer van de huisartsenpost ben ik oprecht volledig uitgeput en is de pijn niet meer dragelijk. Ik hoop op een morfine-shot en bedenk me dat dit een moment zou kunnen zijn om illegaal drugs te kopen. Ik hoor de arts mijn naam noemen en er klinkt enige verbazing door in zijn stem. 'Wel allejezus Marissa Wevers, jij ziet er erg slecht uit.' Ik lach en gooi mijn hoofd op het bureau van de jongen die bij mijn in de klas zat in 4 Havo (oftewel de huisarts) en zeg: 'Als ik had geweten dat het een reünie was, had ik me opgemaakt.' 'Hij kon er niet om lachen...' Hij kon zijn vinger er niet op leggen maar was heel erg overtuigd dat er iets niet in de haak was en belt met een Internist. Ik hoor hem zeggen...'Ik ken haar en ze heeft nooit zo'n opgezwollen hoofd.' En weer moet ik een grap maken dat er inmiddels ruim 25 jaren zijn verstreken en dat ik wellicht wel een dikke kop heb gekregen. Weer kon hij niet lachen. 'Mari

Ik hou van hard... gewoon lekker hard aanpakken. Geen gedoe met kaarsjes maar ik heb de voorkeur voor het echte fysieke werk. Bloed dan weer net niet maar zweet en tranen samen met wat gekreun is de garantie dat ik blij word van alle aandacht. In eerste instantie laat ik graag over me heen lopen... De voeten dansen gewillig over mijn rug en diegene die dat bij mij mag doen houdt van me, dus stopt als ik au zeg. Niet handig! Ik besluit een stapje erbij te doen en duik gewillig op de bank. Ellebogen worden gelijktijdig in mijn rug gezet en ik lach... 'heerlijk wat een pijn en hoe effectief.' Ik maak de afspraak: 'niet stoppen als ik au zeg maar alleen het woordje stop betekent: ophouden graag.' Ik geniet met volle teugen, mijn ouder wordende lichaam veert weer iets krachtiger mee, mijn benen worden links en rechts van mijn lichaam gedraaid. Uiteindelijk kan ik zonder kramp in mijn lijf van de tafel springen. We kijken elkaar aan en beginnen te lachen...'Wat een

Hoi! 'Hoe is het met je? Al weer (weer?) fully in love?' Regelmatig ontvang ik dit soort berichten en heb inmiddels leren lezen, het is een vreemde taal van mannen. Je kunt hiervoor geen taalcursus volgen. In eerste instantie is het echt handen- en voetenwerk om het te vertalen en tot een communicatievorm te komen maar... inmiddels ben ik de taal machtig. Er staat: 'Hoi!' Hoe is het met je? Kan ik je neuken of word je door een ander geneukt.' Had ik in het verleden de behoefte om tot een gesprek te komen met dit soort, beperk ik me nu met het korte antwoord: Goed! 'Goh Marissa, wat ben jij kort van antwoord dan gaat het zeker echt goed met je. 'Wauw Maris, je bent ook zo lekker. Echt hoor, echt... een snoepje ben je.' 'Wat het woord "goed" al niet los kan maken', denk ik. Niets is minder waar natuurlijk want ook dat is een onderdeel van het strategisch taalgebruik van de jagers. Hij zegt:'je hebt geen vent dus ik wil je neuk

'Mam, vind je het goed dat ik een extra vak kies naast mijn standaard vakkenpakket?' Ik wil zo graag geschiedenis erbij doen namelijk. 'Vol verbazing kijk ik naar mijn dochter en vraag me af hoe het toch mogelijk is dat wij (haar papa is net zo schuldig) een kind de maatschappij in brengen dat zo gemotiveerd is om kennis op te nemen. Mijn gedachten dwalen af... misschien heeft ze ons vaak horen zeggen: 'Waren wij vroeger maar zoals zij dan hadden we wellicht nu niet altijd de behoefte gehad om ons verder te bekwamen. 'Zeg jongedame, wat wil je er mee gaan doen?' Nou dat weet ik niet maar ik vind het gewoon erg leuk. 'Ergens denk ik dat ik misschien toch geen geneeskunde wil gaan doen maar vind psychiatrie ook bijzonder interessant.' Mijn gedachten dwalen weer af...'Hebben we hierin ook een rol', grap ik zelfspottend. 'Mam, niet gekwetst zijn hoor want zo bedoel ik het niet maar vind jij het moeilijk om mij te hebben?' Ik kan me wel

Vandaag is het weer tijd voor lekkere muziek van: Robbie Williams. 'Mam, die man is helemaal niet knap, kijk dan eens goed.' Ik lach want als 'smaken verschillen' zitten wij bijna altijd op een ander schoonheidsspoor. 'Ah mam, zou je HET met hem kunnen doen? Even overweeg ik haar om te vragen met wie zij HET kan doen maar besluit dat dat pedagogisch waarschijnlijk onverantwoord is (gezien haar leeftijd). 'Maar meisje, even eerlijk... ik zou het, zonder twijfel, direct met hem doen.' 'Gatverdamme wat een moeder heb ik. 'Geen smaak.' 'Kind, ik zal het jouw vader even doorgeven.' Ik droom even door.... Ik zou graag dansen met Robbie Williams terwijl Ed Sheeran 'thinking out loud' zingt. 'Mam, ik gun het je van harte hoor want je weet toch wel dat ik je de allerbeste moeder vind?' En zo zoek ik even naar Angels... want daarvan heb ik er eentje thuis.... We gaan weer richting de zomer, ik knuffel mijn meisje, sluit mij