De dood als uitsmijter
Mijn hand ligt op grijpafstand van mijn zonnebril. Ik verwacht dat tranen zich aan kunnen gaan dienen en het laatste dat ik wil is een melodramatische show neerzetten ten overstaan van deze man. Niet omdat huilen niet stoer is maar als je weet dat je dood gaat, zit je te wachten op vrolijkheid. 'We gaan allemaal dood en de ene iets eerder dan de ander.' Zijn boek viel op mijn deurmat en in één adem heb ik het uitgelezen. 'Sodemieter toch op met de dood' is werkelijk zo goed geschreven dat ik als ex-kankerpatiënt ieder woord begreep. Dat wat er door je hoofd gaat, als je de diagnose krijgt, is een slechte première van het naderende afscheid en kun je niet uitleggen. 'Dacht ik!' Richard Thannhauser kan dat wel en zijn boek is een feest der herkenning. Ik hang alleen geen slingers op, sodemieter op zeg!' Terwijl wij een uitsmijter eten, realiseer ik me dat het woord uitsmijter op zich ook wel briljant is. Ik besluit om mijn snater te houden want