Lentepret

Ook al houd ik van mensen wakker maken (met een pittige tekst en foto), ik besluit om mezelf niet al te kwetsbaar op te stellen. Had ik nu een sixpack gehad dan had ik mijn buik in vol ornaat op de blog gepost. En zo nam ik een paar stappen in het accepteren dat mijn lichaam weer een zichtbaar klapje erbij had gekregen. Ik heb de hoop en het doel om als vanouds tevreden te zijn met mezelf en mijn buitenkantje. Kwetsbaar zijn is het mooiste om te ervaren maar je kwetsbaar opstellen ook vaak de moeilijkste stap om te zetten. Nu heb ik het geluk dat ik meerdere malen voor deze uitdaging ben komen te staan zodat ik het aandurf om met die leuke man af te spreken. Er zijn weken (maanden) van kletsen aan vooraf gegaan waar ik ook alles uit de kast heb gehaald om hem af te schrikken. 'De volhouder.' Als we uiteindelijk een relatiedeal hebben, verbaas ik me (in den beginne) over het feit dat hij mij leuk vindt. Ik hou natuurlijk met de grootste discipline hierover mijn mond geslot

Lentepret: Godzilla : 'Met schrik draait hij zich naar me toe: 'Zei je dat het jaren duurt?' Medelijden en een glimlach overvallen mij als ik deze m...

'Met schrik draait hij zich naar me toe: 'Zei je dat het jaren duurt?' Medelijden en een glimlach overvallen mij als ik deze man aankijk. 'Joh, flapdrol wat dacht jij dan? Vrouwen zijn vanaf hun 13de tot ongeveer 50ste jaar druk in de weer met tampons, maandverband en pms (sommige pré en post). Tussendoor gebruiken de meesten ook nog het huisje in hun lijf om de mensheid voortbestaan te bieden. 'Bekkeninstabiliteit, hangtieten, slappe buik en urineverlies bij trampoline springen zal ik hier niet verder uitwerken.' 'Pffff', zegt de man, 'ik vind die overgang wel heftig hoor!' En zo vrees ik ook enorm voor de overgang want ik ben bang dat als ik op mezelf lijk, ik dan ook niet de allerleukste vrouw zal zijn. Gelukkig is er hoop want veel vrouwen schijnen te veranderen in een ander persoon. 'Laat ik dan diegene zijn die er doorheen wandelt zonder aanslagpoginge, so help me god.' Dit gesprek blijft me nog een lang bij en ik besluit dan

Lentepret: Liefde is ... : 'Morgen zie ik jullie om 19.00 uur.' De roltrap staat stil, de lift nemen is gênant en de trap geeft het aantal calorieën aan, d...

'Morgen zie ik jullie om 19.00 uur.' De roltrap staat stil, de lift nemen is gênant en de trap geeft het aantal calorieën aan, die je verbrandt bij iedere stap die je zet. 'Kom we rijden even langs Mc Donalds.' Er wordt niet gereageerd op mijn grapje en in één streep lopen we naar de auto (had ook de fiets kunnen zijn). We gaan eerst uitzoeken waar jullie bovengemiddeld goed en zwak in zijn en dan maak ik een programmaatje voor jullie. Dat gaat jullie helpen jullie doelen te bereiken. Kortsluiting treedt op in mijn hoofd en ik besluit om het maar eerlijk te zeggen: 'Ik heb geen doel.' De mooie getrainde man glimlacht en geeft ons een formuliertje met een aantal vragen. 'Denk maar goed na over jouw antwoorden want je zit hier niet zonder reden.' 'Bah, wat een scherpe geest.''Bah dat is ook exact de reden waarom ik bij hem wil trainen.' Ik denk even terug aan mijn vriendje. Mijn vriendje is een sporter. Hij is een fanatieke sporter

Mijn hand ligt op grijpafstand van mijn zonnebril. Ik verwacht dat tranen zich aan kunnen gaan dienen en het laatste dat ik wil is een melodramatische show neerzetten ten overstaan van deze man. Niet omdat huilen niet stoer is maar als je weet dat je dood gaat, zit je te wachten op vrolijkheid. 'We gaan allemaal dood en de ene iets eerder dan de ander.' Zijn boek viel op mijn deurmat en in één adem heb ik het uitgelezen. 'Sodemieter toch op met de dood' is werkelijk zo goed geschreven dat ik als ex-kankerpatiënt ieder woord begreep.  Dat wat er door je hoofd gaat, als je de diagnose krijgt, is een slechte première van het naderende afscheid en kun je niet uitleggen. 'Dacht ik!' Richard Thannhauser kan dat wel en zijn boek is een feest der herkenning. Ik hang alleen geen slingers op, sodemieter op zeg!'  Terwijl wij een uitsmijter eten, realiseer ik me dat het woord uitsmijter op zich ook wel briljant is. Ik besluit om mijn snater te houden want

Lentepret: 'Kaboem, raak!' : Het pistool richt ze op mijn hoofd, mijn moeder wil me neerschieten. Als een paar wilde konijnen rennen wij rond het ouderlijk huis om de ...