Jaloers?

'Huh,  als ik de statistieken van de blog bekijk, komen de meeste lezers uit de Verenigde Staten.' Ik check het toch nog even een keertje omdat ik (voordat ik dit van de daken ga gillen, enige bescheidenheid tot me probeer te nemen om vervolgens toch te gaan gillen). Bescheidenheid siert de mens. Mijn nederigheid zit meer in mijn stijl van leven. 

Jaloezie en hebzucht zijn eigenschappen die ik van veel mensen erg onaantrekkelijk vind. Of het nu jaloezie is omdat een ander iets heeft dat jij graag wilt hebben of omdat jij een dikke kont hebt en ik niet. En zo liep ik vanochtend in een topje met sportbroek de gym binnen omdat ik vind dat mijn hete lichaam niet totaal bedekt hoeft te zijn. Het kostte me moeite want mijn buik slinkt maar is nog prominenter aanwezig dan ik had gewild. Mooie meisjes, mooie jongens wandelen daar rond en ik kan alleen maar spijt voelen over de jaren dat ik zo strak was en mezelf ook in de mineur stemde. De bokstrainer vraagt aan me of ik iemand ken die perfect is en ik zeg sneller dan de bedoeling: 'Ja, ik een paar jaar geleden.' Ik heb vaak de lachers op de hand maar dit keer zeg ik dat het niet grappig is bedoeld. Dit resulteerde in nog meer lachende mensen en eigenlijk is dat ook een talent. 'Fucking hell', wat ben ik getalenteerd.'

Mannen hebben me vaak jaloezie of wantrouwen verweten. En ik kan eerlijk zijn dat nadat ik ettele keren op mijn mooie gezichtje ben gegaan, geen rotsvast vertrouwen meer had in dit diersoort. Natuurlijk is dit geen jaloezie geweest, dit was intuïtie. Ik volg tegenwoordig alleen nog maar mijn onderbuikgevoel en laat me door niemand om de tuin kletsen. Mijn vriend maakt graag grappen over mij en dat vind ik best leuk. Als hij vraagt of ik hem ooit ga controleren antwoord ik zonder nadenken dat ik het beter vind dat hij gewoon niets laat horen als hij de verleiding niet heeft kunnen weerstaan. Ík benadruk nog even dat ik gewoon geen smoesjes of excuses zou willen horen want ik accepteer bij voorbaat geen verhaaltje. Gelukkig vindt hij me grappig. 

Als ik de sportschool wil verlaten komt een vrouw me tegemoet lopen. Ze wijst naar mijn topje en zegt, je loopt bijna met jouw borsten eruit. Met vragende ogen kijk ik haar aan, trek mijn topje omhoog en vraag of ze bang is dat ik iemand ga verleiden. Dat was een gevalletje 'schaakmat' want ze draaide zich om en liep zonder iets te zeggen weg. 

En zo zit ik na zeven maanden trainen op beginnersniveau en is mijn vechtlust om er iets van te maken benijdenswaardig. Dus als je ergens jaloers op wilt zijn, neem deze karaktereigenschap onder de loep. Daar ligt jouw antwoord om verder te komen in het leven.