Lentepret

Lentepret: Samen spelen, samen delen : Met pijn in mijn hart ruimen we het huis leeg van onze ouders. Hier en daar verkopen wij enkele spullen en we nemen herinneringen mee n...

Met pijn in mijn hart ruimen we het huis leeg van onze ouders. Hier en daar verkopen wij enkele spullen en we nemen herinneringen mee naar ons eigen huis. Een gek stoeltje, een mooi schilderij. Af en toe rennen we snel met een klein koffertje, waar de mooiste herinneringen in zijn verstopt, naar de auto. Een fotootje, een ruggenkrabber en bedenk het maar waar je aan gehecht kunt zijn. Als je gaat opruimen en verdelen kom je soms in een padstelling: 'Wie neemt de mooiste herinnering mee naar huis?' Braaf zetten wij de zaken waar we allemaal belang bij hebben tegen de muur en wachten op het moment dat we in de ratio zitten en smakken bij elkaar de spullen over de bühne. Wij realiseren ons dat als je een nalatenschap hebt, je moet verdelen en dat mogelijke conflicten op de loer liggen. 'Gelukkig houden we niet van ruzie.' Als mijn zus en ik samen voor de zoveelste keer het huis binnen wandelen, gaan we eerst ouderwets gezellig aan de eettafel ons eten naar binnen we

Lentepret: Imperfectie : Als ik de sauna binnenloop voel ik me even zeer oncomfortabel. Geen badjas bij me en in de wetenschap dat ik bekeken word, bouw ik het p...

Als ik de sauna binnenloop voel ik me even zeer oncomfortabel. Geen badjas bij me en in de wetenschap dat ik bekeken word, bouw ik het proces voor mezelf langzaam op. Gelukkig moet er veel uitgedaan worden en terwijl ik achter een barretje sta, neem ik even de tijd voor mijn ontkleedpartij. Jurk, hemdje, panty en nog meer camouflage stamp ik in mijn tas. De handdoek drapeer ik om mijn lichaam en begin te lopen richting de jacuzzi. Lopend bedenk ik me dat ik me aan loop te stellen. Vol bravoure laat ik de handdoek op de grond vallen, om poedelnaakt aan te schuiven. Het gaat om acceptatie, van mijn lichaam en deze les is welkom. Mijn psycholoog zou zeggen: 'Ga het gewoon aan, je zult zien dat als je je openstelt de paniek nergens voor nodig is.' Mooi is de bewustwording van deze fase, na een heftige periode. Er valt niets te ontkennen en het litteken is prominent aanwezig, daar moet ik het gewoon meedoen. We babbelen over van alles en nog wat en mijn teksten komen voorbij.

Lentepret: Opgeruimd staat netjes : Als hij binnenkomt, stelt hij mij, nadat hij me heeft gekust, altijd de vraag: 'Hoe is de ontwikkeling van jouw collector-vaardigheden...

Als hij binnenkomt, stelt hij mij, nadat hij me heeft gekust, altijd de vraag: 'Hoe is de ontwikkeling van jouw collector-vaardigheden verlopen, de laatste weken?' Ik kuch een paar keer, zet een paar afleidingsmanoevres in omdat ik natuurlijk geen stap heb gezet in deze, volgens hem, broodnodige ontwikkeling. Maar hij heeft het beste met me voor en stelt net zo vaak die vraag dat ik hem eigenlijk een draai om zijn oren wil geven maar omdat hij zo lief is, hou ik me in. 'Luister, ik heb op Tinder gezeten en een paar dates gehad en alles ook weer op standje stil gezet.' 'Oh ja, ik heb ook een date afgezegd omdat mijn onderbuikgevoel zei dat ik niet moest gaan.' De reactie van deze man was briljant: 'Mooi dan ga ik voetbal kijken!' De dates waren prettig, vriendelijk maar ik heb zo het idee dat ik geen onderdeel meer ben in deze 'wereld'. (Niet meer onderdeel wil zijn, in ieder geval niet op het moment). Ik weet dat ik dit als opdracht heb gekre

Lentepret: Sam-sammetjes en mannen : 'Ik ben het niet met je eens.' Het schuim druipt haar nog net niet uit de mond als we samen wat plannetjes doornemen ...