Je zal maar pijn in de rug hebben

'Je zal maar pijn in de rug hebben en niet een behandeling kunnen volgen.'

Ineens lijkt het normaal dat mensen worden afgezegd voor medische behandelingen. Nu begrijp ik dat dit niet de schuld is van de artsen, verpleegkundigen en behandelaars. Ook de sportscholen zijn gesloten. In de preventieve sfeer kun je ook niet veel meer doen dan thuis, hijgend op een paar vierkante meters rondhobbelen.

Stel je hebt een gezin, met echtgenooit en kinderen. 'De hoeksteen van de samenleving.' Relatietherapeuten kunnen niet worden bezocht maar zullen ook niet in het verzekeringspakket worden opgenomen. De DSM-schalen zullen niet op crisisniveau worden heroverwogen dus aan de basisverzekering heb je ook geen reet. We kunnen, natuurlijk, globaal gaan e-consulten. De trappen onder de tafel worden dan zeker niet gespot. 'Doe een weesgegroetje in de hoop dat er return on investment zal zijn.' 'Een scheiding kost ook aardig wat centjes.'

Ik prijs mezelf gelukkig met mijn alleenstaand moederschap met louter één kind. Er waren tijden dat ik een goedgevulde tafel nastreefde. Ik dank het universum voor het verstieren van die wens. 'Wat ben ik blij dat ik er niet bij hoor.'

E-mails stromen binnen. Online winkels slaan hun slag en sportscholen vragen om coulance: 'Wilt u alstublieft gewoon doorbetalen of een goedgevulde sporttas van ons aannemen?' Ik krijg een steek in mijn buik, van deze begrijpelijke vraag, maar werk niet mee en bevries het abonnement. Mijn persoonlijke ergernis groeit, ik heb nog steeds geen mail ontvangen van mijn zorgverzekeraar. 'Wilt u uw aanvullende verzekering bevriezen of kunnen wij u blij maken met een cadeautje?' Muisstil zijn de verzekeraars. Het is ook zeker niet erg gepast om nu te gaan zeiken over geld, denk ik. Ik verwacht dat eind dit jaar de bom bij vele huishoudens zal gaan barsten als de nieuwe zorgverzekeringspolis op de mat valt. 'Dan zeiken we gewoon lekker te laat.' Ik heb preventief een spaarpotje gemaakt zodat ik in 2021 misschien weinig daling van mijn koopkracht zal ervaren. 'Vooruit kijken, is regeren.'

'Waarom blijven ze stil?' 'Waarom horen wij hierover niets van de landelijke politiek?' Er worden miljarden geïnvesteerd door de overheid om ondernemers op de been te houden. De feitelijke giften zullen niet alle ondernemers gaan helpen en de zorgverzekeraars blijven stil. Die immens grote gebouwen, waar de kachel zal blijven branden om de farmaceutische industrie maar niet expliciet verder te benoemen. En terugbetalen zullen we, middels de aangekondigde recessie.

Je zal maar pijn in de rug hebben...