Even rustig ademhalen

Hij schreeuwt naar me: 'Let op jouw ademhaling.' Ik kijk hem recht in zijn gezicht en reageer vol woede: 'Wie denk jij dat je bent dat je 46 jaar eigenwijsheid met een paar woorden om zeep kunt helpen?' Stoom komt uit mijn oren als ik op het bankje lig, voor de buikspieroefeningen. 

'Wel verdomme zeg, ik haat sporten, ik haat het dat ik mezelf jarenlang heb verwaarloosd.' 'Ik haat het nog meer als zo'n meneer denkt mij beter te kennen dan ik mezelf ken.' 'Krijg toch het heen en weer', zeg ik hardop. 

Naast mij hebben een paar kerels zich verzameld en beginnen te klappen en me aan te moedigen. 'Wel allejezus, wat staan jullie te doen?' Mijn dinnetje toont geen enkele emotie op haar gezicht en laat me mooi gaan (ze wil natuurlijk niet onjuist bejegend worden). De mannen zijn totaal niet onder de indruk en blijven lachen. Ik sluit mijn ogen en denk: 'Wel gvd en nu ga ik het gewoon doen' (des te eerder is het publiek verdwenen). En zo rond ik de training af (met enigszins goed resultaat) en vertelt de trainer me dat mijn grootste probleem 'nadenken' is. Je bent een natuurlijke beweger dus als jij dat hoofd uit kunt zetten, ga je jezelf verbazen. 'Eigenwijs figuur!'

Als ik een paar dagen later naar mijn psycholoog ga, merk ik dat ik voor het eerst (in bijna een jaar) geen echte onderwerpen meer heb om met hem te bespreken. Ik start met te vertellen dat ik blij ben met de resultaten en me realiseer waar ik na een jaar hard werken sta. Wel moet ik bekennen dat bepaalde eigenschappen die ik heb, die ik graag had geloosd, ook weer sterker naar voren zie komen. 'Ik lach en stel vast dat ik nu eenmaal ben zoals ik ben.' Ik wil nog wel een paar keer met hem spreken om handvatten te krijgen.

We praten even over mijn grote passie voor schrijven en de brief die ik heb ontvangen. 'Mevrouw Wevers, u bent een getalenteerd schrijver en bijzonder enthousiasmerend.' Ik mopper door omdat schrijven enerzijds mijn grootste vriend anderzijds mijn grootste vijand is. Om te kunnen eten en drinken van mijn schrijfsels heb ik een lange adem nodig. Nu is mijn ademhaling te hoog en ook nog eens verkeerd om en zie ik een parallel met mijn sport: 'Niet nadenken maar gewoon doen!'

'Damn, wat is het soms lastig om intelligent te zijn.'