Lang leve de liefde

Terwijl wij even stoom staan af te blazen omdat we samen nogal wat klusjes te klaren hebben snijden we een luchtig onderwerp aan. 'De liefde.' Hij nog vol van hoop, liefde en toekomstplannen, ik inmiddels in de fase 'been there, done it', delen even onze meningen. 

Hij beaamt dat als hij naar het programma 'Lang leve de liefde' kijkt dat de mannen van mijn leeftijd meestal enigszins grappig op hem overkomen. Lees: 'ik begrijp waarom je er geen zin in hebt.' We hebben het over gewenste schoonheid versus persoonlijkheid. We lachen keihard en vergeten zo even dat we nog belangrijke zaken hebben te doen. Hij vertelt een klein beetje over zijn liefdesloopbaan en ik over de mijne. 

Mijn waarheid is dat ik tot op de dag van vandaag niet kan vertellen op wat voor type ik val. Ik heb van alles geprobeerd, van zwart naar wit, van knap naar lelijk, van lief naar poepzak. De mannen die ook maar in de buurt zijn gekomen van mijn hart zijn er niet veel. Welgeteld is 50% knap, 50% lelijk, 75% poepzak en 25% lief. Dat zet mij natuurlijk wel aan het denken. Als ik mensen in een categorie stop, zullen ze dat ook met mij doen. Ik maak in mijn hoofd een inschatting van hoe mannen wellicht naar mij kijken. Ik denk dat ik voor 50% knap ben, 50% lelijk ben, 75% een bitch ben en voor het schamele percentage van 25% lief ben. Mijn interne dialoog is anders.

Ik vraag mij af of ik gewoon heb opgegeven of simpel gezegd het te veel gedoe vind en ik liever mijn eigen pad bewandel, zonder rekening te hoeven houden met een man. Mijn rebelse karakter, mijn aversie voor ongelijkheid en kittige vrouwen maken niet dat ik een zorgzame uitstraling heb. Natuurlijk kan ik mijn vrouwelijke kracht gebruiken maar dat heeft mijn vader eruit gestampt. Mijn vader was een duidelijke man met een behoorlijke intellect. Hij verschoonde onze luiers, deed me in bad en schilde iedere middag een appel om vol te stoppen met jam. Rond mijn 40ste had hij het opgegeven met mij. Hij wilde dolgraag dat ik een fijne relatie zou hebben maar trok de conclusie dat ik dat gewoon niet van plan was. 'Jij wil gewoon jouw vleugels uitslaan.' Ik was toen nog niet zo ver en behoorlijk geschokt over zijn bevindingen. 'Mijn hemel, hij zegt dat ik een oude vrijster ga worden.'

En dan kijk ik naar naar televisie en zie enkele stellen voorbij komen. Ik lach me de blubbers en begrijp waarom mijn collega daar naar kijkt. Ik hoop dat hij de conclusie trekt dat je keihard moet werken om niet in de puinhoop van het liefdeloze leven terecht te komen om zo af te glijden naar de status van een dikbuikige, oude, wanhopige man die een vrouw vol glitter en glamour wil en zonder schaamte de vrouw afwijst omdat ze nu eenmaal niet voldoet aan zijn plaatje. 

'100% lelijk.'