Happy Valentine, my loves

Een prachtig mooi chocoladetaartje, met hartjes erop, staat uitnodigend te wachten op liefdevolle gevers. De oude man bedenkt zich (na zijn boodschappen te hebben afgerekend) en loopt met een bosje rozen versierd met gipskruid terug naar de kassa. Het taartje blijft staan. Hij denkt hoogstwaarschijnlijk: 'Commerciële onzin maar ach als de vrouw er blij van wordt, kan ik wel een beetje moeite doen.'

Omdat ik afgeleid ben door de oude knar vergeet ik de lege flessen in te leveren. Ik loop weer de winkel in en grijp toch die mango mee. 'Heerlijk in de pokebowl, een schaaltje vol liefde.' Langzaam slenter ik richting mijn auto. Mijn rode jurk met bruine aftandse laarsjes, donkerblauwe jas en zwarte muts doen vermoeden dat ik me nog nooit heb verdiept in de liefde uitlokken middels uiterlijk vertoon. Geen man kijkt op of om. Nekken worden zeker niet verdraaid als ik over straat ga. Inmiddels vrees ik met grootste vrezen voor de rit naar mijn huis. Ooit gooide ik water op het trottoir om lekker te glijden over de baan. Ik glijd niet meer. 

Ik zet de auto in de tweede versnelling en herhaal: 'Remmen met de koppeling en hou die poot van de rem af.' Een domme doos gaat midden op straat lopen en voelt zich veilig. Zij weet niet wat ik weet, ik ben geen goede coureur. Ik mopper en ik vloek en als ze me als een slak ziet rijden, pikt ze de boodschap op: 'Op de stoep want er is dreigend gevaar.'

Buiten een paar foute appjes om, blijft het stil rondom de vermeende liefde. Ik gooi mijn haar los, ontdoe mij van mijn wanstaltige kleding en dans in mijn rode jurk. 'Ik ben gezond, ik voel me goed en ik voel me vrij.' De man die ik ooit hoopte te vinden is niet gevonden. De grootste wens die ik had, na mijn scheiding, is uitgekomen. De balans, rust en zelfliefde heb ik gevonden. Ik ben inmiddels op de helft van het schrijven van een thriller en de eerste beoordeling van een grote uitgever is hoopvol. 

Natuurlijk trek ik de conclusie dat mijn sterke persoonlijkheid grotendeels debet is aan mijn singlebestaan. Lang heb ik gedacht dat ik gewoon een vervelend karakter heb. Nu weet ik dat ik prima gelukt, maar niet geschikt, ben voor het standaard leven. Ik hou van me blijven ontwikkelen, ik reis graag en leg me nooit ergens, zomaar, bij neer. Dat past niet in een leventje met de krant op tafel, de benen op de bank en wijd voor het slapen gaan. 

Ik aai mijn grote liefde Soof, knuffel mijn dochter omdat ze net zo afwijkend lijkt te zijn als haar moeder. De kriebels in mijn buik die deze twee levende wezentjes mij bezorgen zijn heerlijk. 'Verliefd.'

Happy Valentine, my loves.