Leef!
Aangezien ik een drukke dag had en nog niet boordevol energie zit had ik enkele stevige boterhammen naar binnen gewerkt. Mijn buikje gromde tevreden. Evengoed, hij legt de centimeter op de benodigde plekken en herhaalde de metingen diverse keren. Natuurlijk wist ik voor aanvang al dat het geen gunstig verhaal zou worden. 'Wie niet horen wil...'
Het was mijn laatste les van hem en ergens kreeg ik medelijden met hem. Ik had zijn doelstellingen niet bereikt. 'Jammer dat ik jullie niet aan een ander voedingsschema heb gekregen, dat zou aanzienlijk meer of minder eigenlijk hebben opgeleverd.' Mijn mondhoeken krullen omhoog als ik hem teruggeef dat mijn doel wel is bereikt. Ik ben veel fitter en strakker (voor mijn gevoel) en ik ben enorm dankbaar dat ik de dag doorkom zonder dutjes te hoeven doen. Ik ga gewoon door met sporten en zodra ik de smaak goed te pakken heb, komt de rest vanzelf. Iedere dag train ik en iedere dag kom ik dichterbij waar ik wil zijn. En zo ontdekte ik een patroon in wie ik ben en wie ik wil zijn. Het liedje Elisabeth van Pia Douwes raakte me in mijn hart want eindelijk kreeg ik het antwoord dat ik al zo lang heb gezocht. 'Het is mijn leven.'
Dat ik mijn leven leef anders dan anderen wil niet zeggen dat ik ze veroordeel. Sterker nog, ze helpen mij om nog overtuigder te raken van wat ik uit het leven wil halen. Dat neemt niet weg dat ik iedereen zijn eigen weg gun. Maar of je nu moeder of vader bent geworden, getrouwd bent of niet, zolang je gelukkig bent zal ik niet gaan preken. Gelukkig zijn is het hoogste doel dat je kunt bereiken en laat ik nu gelukkig zijn met mijn gerezen fitheid, mijn lach (die lang verdwenen was) en vooral met een handjevol mensen om me heen die me gewoon laten zijn wie ik wil zijn.
Reacties
Een reactie posten