Lentepret

Als ik 45 word, vier ik een klein feestje op een terrasje en kronkel ik van de rugpijn op dat stoeltje. Maar ik blijf zitten en laat me dat feestmoment niet afnemen. Een paar dagen later, gooi ik mijn hele lichaam in de aanbieding (in het ziekenhuis) en beslis dat het zo echt niet meer langer kan.  Het ene na het andere onderzoek vindt plaats, groepjes mensen voor mijn bed, ik word liggend in het bed door de duistere gangen gesjeesd en niet veel later krijg ik te horen wat er vermoedelijk aan de hand is. Het zijn een paar klappen in mijn gezicht, moet ik bekennen, maar dat er iets aan de hand was, was me al langer duidelijk.  Een infectie, nierstenen en een cyste in mijn nier. Eigenlijk is het best knap (dom) dat ik zo lang daarmee heb rondgelopen maar klaarblijkelijk kan ik ook wel weer veel hebben (met morfine zeker!).  De afgelopen weken is er ruimte geweest om me te richten op wat echt belangrijk voor me is en heb ik besloten dat na de operatie het ...

Weet je, soms lag het ook aan mij...  Soms en dan ook heel soms (zeg maar incidenteel) trof ik een leuke man in die vrij gezellige periode. Het singlebestaan opgeteld met mijn jeugd (dus ook alleen) neemt netjes 50% van mijn leven in beslag. Ik kan wel zeggen dat ik me alleen red dus. In mijn jeugd hing ik meer op de kop dan ik rechtop stond, sportte ik veel en bestond mijn vrije tijd uit 'vriendinnen-dingetjes'. In mijn tweede jeugd hang ik niet meer op de kop, sport ik niet meer (zoals ik eigenlijk zou moeten) maar zijn de 'vriendinnen-dingetjes' gebleven.  Er is veel veranderd maar de echte vriendinnen zijn gebleven. Ook zij hangen niet meer op de kop, wurmen zich net zo braaf als ik (af en toe) in een kokerrokje en denken we meestal dat we niet ouder zijn geworden. Dit maken we elkaar ook graag 'wijs'. Op eentje na zijn we ook allemaal braaf door een scheiding gewandeld en hebben we alle paden opnieuw mogen bewandelen.  Tweede huwelijk...